मुसर
( हरबा नावको एक कुणबी होतो, वू मोठो भाविक
होतो, ओक बायको को नाव होतो सुंदरी वा बऴि
कनका डाईन होती, एक दिवस ऊनक घर एक
साधु बाबा आयेव तब.................................)
हरबा' :- आवो माहाराज जी, बसो. बहुत दिवस
भया तुमरा दर्शन भयाच नही. अरे कांहा
गयीस रे माहाराज आया सेती. पाय
धोवन पाणी आण.
(पायपाणी भयेव,आसन देईस ना लाहानांग गयेव)
हरबा :- अरे बहुत दिवस मा माहाराज आयी से
काही तरण पुरण बनाय ले कसु.
सुंदरी :- कायको माहाराज, उन्हाळो का दिवस
सेती.यतर गर्मीमा चुलो कोन पेटाए कसु,
पर तुमी कसेव त दुकान परलक काही
मालमसाला ना सामान आनदेव कसु.
हरबा :- ठिक से, दे झोरा दुकान पर जासु.
(हरबा दुकान पर जासे, सुंदरी मोठांग जायशान )
सुंदरी :- तुमी कायला आयात माहाराज,आमर
घरको मुराट्या ढिवर घर मुसर आनन गयी
से,आमर घर कोणी आया त उनला मुसर
लक मारसे ना उनकी मालमता हिसकसे.
साभु :- वायह्याद से, मी पराय जासु बाबा.
सुंदरी :- वए गली करलका आयेती, तुमी लाहांनाग
लका पराय जाव तुमरो जान बचजाए.
(साधु माहाराज परासे हरबा सामान लेकर आवसे )
हरबा :- अरे या सामान धर, ना काही बनाए ले
कसु पर माहाराज काहां गयेव दिस नहीना.
सुंदरी :- काय को माहाराज आय. मोला मुसर च
मांग.नाहाय कहेव त पराय गयेव.
हरबा :-देयदेन को होतो जसो खराट्या माहाराज
ला खराटा, गाडगे बाबाला गाडगा,तसो
एव मुसर्या महाराज होए.
सुंदरी :- तुमला गरज रहे त लेयदेवना मुसर.
हरबा :- दे ऊ मुसर लेयदेसु.
(मुसर माहाराज ला देखायशान जोरलक कसे,
माहाराज मुसर धरो, मुसर ला देखशानी माहाराज भलतोच समजसे ना सुटमुंडा करसे.)
डी पी राहांगडाले
गोंदिया
No comments:
Post a Comment