एक पत्र असो बी
पत्ररुपी विनोदी संभाषण
(यव् पत्र मी मोर् मालुटोलावाल् जीजाजीला १९/९/९६ ला लिखेव होतो वु उनकच घर् भेटेव, वको पोवारी अनुवाद)
सिंदीपार
१९/९/१९९६
आदरणीय जीजाजी,
तुमला, शेखराम भाऊ येळेकर, करलका सा. न. वि. वि.
मी पोराला तुमर् गाव् जावु कयेवत् इत् मोर् बाबुजीकी पोराक् दिवस मनमाने तब्येत बिघडी होती. जर क् माऱ्या(ताप क् माऱ्या) मोरो बाबुजी *बाबा गा बाबा गा* तसोच मोर् मायला *अ, बाब्या की माय, अव् कहान गयीस व्, अव् कहान गयीस व्* कयकन मनमाने कनावत होता. मोरी माय ना मी उनक् खाटजवरच बसकन रवत होता. तुमलात् मंग मालुमच से, मोर् बाबुजीला काही भयेवत् पुरो घर हिलाय टाकसेत. मी खरी खुरीच सांगुसु, *मी खोटो नही बोलु, खोटो बोले वको पोट दुखे*
यन हालातमा मी तुमर् गाव् मी नही आयेव पन तुमी काय नही आयात, आमर् गाव्? तुमी त् आवनला पायजे होतो. आमी सप्पाई तुमरी कावरावानी बाट देखत होता. तुमर् साती आमी कटराई भेंडी, लवकी, बारमासी लसुन का पान ना कोहरा तोडकन ठेया होता. इतन बढीया *भेंडीकी कळी ना कोचईकी बळी* खानकी मनमाने मज्या आवसे.
*जो बोले खोटो, वकी खराब निकले फोटो*
इतन पयले त (रोवणाक् बेरा) मनमाने पानी आयेव पन आब् त् पानीन् आवनको नावच् सोड देयीस. वको कारो टोंड भयेव. वऱ्याक बांदीको धान पोटऱ्या आय रही से, पन पानी नाहायत् मर रही से. वन् मारबतला, राई रोग, मासी मोंगसा लिजाय टाक गे मारबत मनुन गावका सप्पाई जन मनमाने बोंबल्या पन वा बी कारटोंडीच निकली, वन् रोगराई त् सोडो, मासी मोंगसाबी नही लिजाईस ना पानी बी नही पटाईस. कारटोंडी कहान की.
*खोटो बोले वको पोट दुखे*
पानी आये पायजे मनुन मोरो कानोबाला नारेन कबलकन भयेव. मोर् मायन् त् पाच नारेनको फुलोरा बांधनको कबलीस. तुमला त् मालुमच से काही कबलनसाती मोरी माय बिलकुल कुचराई नही कर्. यतरो कबलकनबी वन् कानोबाला आमरी दया नही आयी, रही रहे कहान बी, आपली पाऊल बजावत. काजरतीजला बी पाच नारेनको फुलोरा कबलकन भयेव तरी पानीको नावच नही. *खोटो बोले वको पोट दुखे*
गणपतीबाप्पा ला बी दया नही आयी, वु बी आपल् उंदीरपर बसकन रिकामोच आयेव.
अशी बात से, तरी इतन गावकन मनमाने मज्या आवसे. जोर जोरलका बोंबलनला भेटसे, बंडरा खेदाळनला भेटसे, तरामा पोवनला भेटसे, जंगलमा हिंडनला भेटसे, हिड्डा(हिरडा) खानला भेटसे. मंग मज्या मज्या. तुमीच आव मनुन सागुसु, *जो खाये हिड्डा वको नही दुख नड्डा*, *खोटो बोले वको पोट दुखे*
बडेगाववाल् बडोबाऊकी बी तब्येत बहुत दिसपासून खराब से कसेत. उनक् मुलाकातला जाऊ कयेव त् पिंडकेपारक् जंगलमा बाघको भेव सांगसेत, बाघसाती पिंजरा बी मंडाईसेन कसेत. साकोली करलका जाऊ कयेवत् साकोलीक् जंगलमा आस्वलको भेव सांगसेत. जीतन उतन भेवच भेव. काहीच समजमा नही आव्. का करसेव जान देव.
आमर् खेतक् धुरा ला भेंडी त् मनमाने फरी सेत पन बंडराइनला झोमाळा झाेमी से. मनमाने आवसेत ना बुर बार करकन जासेत. एक दिवस त् बंडराक् भक्क्याइनको करप आयेव. मी उनला गारी देकन *सुले रे सुले* कयकन उनला खेदाळन गयेव त् , सप्पा बंडरा त मोर भेवलका पराया पन एक भक्या दातकाळा काहाळकन खेकसेव ना मोरोच रगदा काहाळीस, मी त वक भेवलका पँटला पाय लगायकन मनमाने परयेव, ना पराता पराता खऱ्यानवाल् बांदीक खांडपरा पाय घसरकन झोडपासारको पळेव. मोरो टोंगराबी फुटेव. का सांगु, मनमाने रोयेवजी, मोरी गत मोलाच मालुम. जानदेव, का सांगु तुमलाआपली करम कहानी. अशी गोष्ट से जीजाजी. *खोटो बोले वको पोट दुखे*
जानदेव जो भयेवत् भयेव, पन पानी नही आयेव.
*असी गोष्ट से मनुन, बंडराइनला पुष्टी से*
बडीबाईला ना तुमला नमस्कार
जय सिंदीपार, जय मालुटोला
तुमरोच
शेखर
शेखराम परसराम येळेकर नागपूर १९/९/१९९६ अनुवाद २७/७/२०२०
No comments:
Post a Comment