Monday, May 31, 2021

मामा तलाव को निर्मिती मा पोवार समाज को योगदान


       मामा तरा की माहिती देनको पयले पोवार समाज की उत्पत्ती कसी, कहा अना कब भयी रहे. ओय येन क्षेत्र मा कब आया रहेत. अना मामा तरा कसा बन्या रहेती येकी जानकारी लेबीन.

१) पोवार समाजकी उत्पत्ति

    आपलो पोवार समाजकी उत्पत्ति कसी भयी येको बारामा अलग अलग इतिहासकारका अलग अलग मत सेत. पर एक सामाजिक सर्वेक्षण लक मालुम होसे का आबु-अचलगड़ मा एक यज्ञ को आयोजन साती ऋषीमुनी तीन टाकामा घीव जमा करसेत. तब एक राक्षस हल्या (भैसा) को रुप धरस्यान तीनही टाकाको घीव पिय लेसे. अना यज्ञ मा विघ्न आनसे. मंग ओय ऋषीमुनी आबु जवरको चंद्रावती प्रदेश का तत्कालीन राजा "आगीपाल" जवर जासेत अना ओला ओन राक्षसला मारनसाती बिनंती करसेत. ओन राजा अना राक्षसमा जोरदार युध्द होसे. आखरी मा राजा हतास होयशान आपलो सिर काटकर कालीमाय ला रक्त चढ़ावसे. येकोलक कालीमाय प्रसन्न होयकर सिर लका परमार म्हणजेच पोवार, धड़ लका धाकड़, हात लका चव्हाण अना रक्तबुंद लका बुंदेला बनावसे. ये सब राजपूत मिलकर कालीमाय को आशिर्वाद लका ओन राक्षसला खतम करसेत. असी एक पौराणिक कथा बाचनोमा आयीसे.
   
         काही आधुनिक इतिहासकार को अनुसार सामाजिक परिवर्तन समय की मांग होती. वु समय बौद्ध धर्मको विस्तारको समय होतो अना अहिंसाच धर्म आय येको प्रचार जोरसोर लका सुरु होतो. येकोमा क्षत्रिय राजाइनन् अस्त्र-शस्त्रला हिंसक समझकर इनको त्याग करशान ओको जागापर हातमा जप माला धरीन. येकोलक क्षत्रिय धर्मको घोर पतन भयेव. येको परिणाम येव भयेव का, विदेशी लोकईनको भारतमा आक्रमण करस्यान कब्जा करनो सुरु भयेव. धर्म को रक्षण करनसाती काही उत्साही ब्राह्मण न् आबु पर्वतपर एक यज्ञ को आयोजन करीन. उद्देश एकच होतो, जे क्षत्रिय आपला धर्म का कर्म अना मर्यादा भुल गया सेती, उनला दीक्षा, शस्त्र, विद्या, आचरण, शासन, संस्कृती की शिक्षा अना देशभक्ती को पाठ सिकायकर सशक्त राष्ट्र नेतृत्व निर्माण करनो. येकोसाती येन क्षत्रियइंला अग्नी को साक्षीमा मंत्र, तप, जपलका सुसंस्कृत बनायीन अना च्यार राजपूत शाखा को उदय भयेव. कुलको नाव अग्नीकुल अना परमार, परिहार, सोलंकी, चौहान असा नवीन राजपूत तयार भया. या धर्मक्रांती भारतमा तब भयी जब जैन तीर्थकर पार्श्वनाथ भया म्हणजेच वु समय ई.स.पुर्व ८०० साल पयले मानेव गयी से.

          ई.स. पुर्व ८०० साल पासुन त ई.स. पुर्व ५६ साल वरी आपलो पोवार वंश को इतिहास उपलब्ध नही रहेव लका बाचनोमा नही आयी से. उज्जयीनी का राजा विक्रामादित्य परमार वंशका प्रतापी राजा भया होता. इनन् राजपाठ संभालीन तब भारतवर्ष पर शक दुश्मनईनन् चढ़ाई करीतीन. उनको संग युध्द करशान उनला हाराईस अना भारतमाता ला दुश्मनलका मुक्त करीस. राजा विक्रमादित्य इननच ई.स. पुर्व ५६ मा विक्रम संवत की सुरुवात करीन. सिंहासन बत्तीसी, विक्रम बेताल हे जग विख्यात कहाणी राजा विक्रमादित्यकीच आत.

           मालवा को राजा सम्राट भोजदेव भी विक्रमादित्य ला आपला पुर्वज मानत होता. राजाभोज को जन्म इ.स.९८० को बेरा भयेव होतो. उनको अजीको मृत्यू को बाद १५ सालको उमरमाच इनला मालवा को राजा बननो पड़ेव. तब मालवाकी च्यारही दिशा दुश्मनलका घिरी होती. दक्षिण पश्चिम मा चालुक्य, उत्तर मा तुर्क अना राजपूत, पुर्वमा युवराज कलचुरी असा दुश्मन होता. माय गडकालीका को आशीर्वाद लका राजाभोज न् सबला पराभूत करीस. तपस्या अना साधनालका सरस्वती माता की भी उनला विशेष कृपा होती. उनला चौसट प्रकार की सिध्दी प्राप्त होती. भोजशाला को निर्माण करीन अना वहा सरस्वती माता सारखीच वाग्देवी माताकी मुर्ती बनाईन. वाग्देवी को कृपालक विविध विषय पर ८४ ग्रंथ उनन लिखी होतीन. उनको राजमा जवरपास १४०० विद्वान राजाश्रय मा रव्हत होता. राज्यसभा मा ५०० विद्वान रोबोटिक्स तकनीक अना जहाज निर्मिती को काम करत होता. स्थापत्यशास्त्र मा भी राजा भोज की बराबरी अजवरी कोनीन् नही करीन. उनको कालमाच बेतवा नदीपर सिंचाई साती बहुत मोठो मातीको धरण बनेव. अकरावो सदीमाच राजाभोज को हातलका उज्जयीनी को महाकालेश्वर मंदिर, केदारनाथ को मंदिर, रामेश्वर को मंदिर, सोमनाथ को मंदिर अना मुंडीर को मंदिर को जीर्णोध्दार भयासेती. इनको विशेष वर्णन करनको कारण की आपलो पोवार वंशमा असा प्रकारका महान प्रतापी, साहित्यिक अना धार्मिक सम्राट राजा भया होता जिनको अकरावी सदीमा पुरो भारतपर भक्तीभावलका माय वाग्देवीको कृपामा इसवी सन १०५५ वरी राजकाभार चलेय. आम्ही असो विर महान प्रतापी सम्राट का वंशज आजन.

     राजाभोज को बाद मालवा पर इ.स. १३०५ वरी पोवार राजाईनको राज होतो. येको बाद मोहम्मद घोरी, खिलजी सुल्तान ओको बाद दिल्ली का मुगल शासक सम्राट अकबर पासून औरंगजेब इनको मालवा पर १७२७ वरी सत्ता होती. ओकोबाद मराठाईनन् मुगल पासून मालवा जीतकर  उदोजी पंवार मालवाका सुबेदार नियुक्त भया.

२) पोवार समाजको स्थानांतरण

         पोवार समाज को मालवा लका बैनगंगा नदी क्षेत्र, येन पुर्व विदर्भमा तीन बार स्थानांतरण भयीसे असो उपलब्ध गजेटीयर, रसेल को इतिहास अना भाट की पोती परलका जानकारी मिलसे.

        भंडारा, बालाघाट जिल्हा गजेटीयर मा असो अंदाज देयेव गयीसे. शहाबुद्दीन घोरी को आक्रमण अना लुटपाट लका पोवार लोक आपलो नेता मित्रसेन को नेतृत्व मा मालवा लका येन प्रदेश ई.स. ११९० मा आया रहेती. रसेल इतिहासकार भी मानसे का, पोवार को पयलो स्थानांतरण मालवा राजाको समयमा म्हणजे अकरावो-बारावो सदीमा भयी रहे.

     अना दुसरो स्थानांतरण ई.स. १३०५ को बाद म्हणजेच मालवा लक पोवार राजाको पतन भयेव को बाद भयी रहे. अना शांतीलका पाणी को साधन देखकर बैनगंगा नदी को थड़ीपरा जीवनयापन करनसाती तलवार सोड़शान खेती करनला हातमा नांगर धरी रहेन. अना खेती करनोमा रम गया रहेत.
           
           अना  तीसरो स्थानांतरण को बारामा असी माहिती मिलसे की, औरंगजेब को कालमाच देवगढ़ (गोंडवाना) मा  राजा बख्त बुलंदशाह को राज होतो. बख्त बुलंदशाह ला जबरदस्ती लका मुस्लीम धर्म धारन करणसाती औरंगजेब बाध्य करीस. पर बख्त न मुस्लीम धर्म धारन करीस पर आपलो कामकाज मा गोंडी धर्मकोच चलन सुरु ठेईस. राज्य की आर्थिक स्थिती खराब रहेवलका दिल्ली सरकार को राजस्व बेरापर देनला असमर्थ भयेव. येन दुयी कारणलका बख्त बुलंद का पहिले हत्ती, घोडा अना खजिना औरंगजेब को सुल्तान न् जप्त करीन. अना बादमा औरंगजेब न ई.स. १६९१ मा राजगद्दी लका ओला पदच्युत करीस. औरंगजेब न देवगड मा दुसरो मांडलिक राजा ला बसाईस. राजा बख्त बुलंद ला येव सहन नही भयेव. ओन मालवा जायशान पंवार अना राजपूत सरदार इनला भेटकर मदत मांगीस. ओको संग ३७०० सैनिक की हत्ती, घोड़ा अना पैदल सेनादल कुटुंब कबिला सहित मालवा लका गोंडवाना आया अना औरंगजेब का मांडलिक राजा ला भगाकर ई. स. १७०१ मा आपलो राज्य पुनर्स्थापित करीस. (येकी नोंद भंडारा गजेटीयर १९०८ मा से.) 

       मालवामा पोवार उत्तम सैनिकको साथ साथ निपुण किसान होनकी बात बख्त बुलंद को जानकारीमा रही रहे. ओन आपलो राज्यकी आर्थिक स्थिती सुधारन साती पोवार सैनिक इनला बैनगंगा नदी थड़ीला लगशान खेती करनसाती जमीन, जंगल, गाव बसावन साती सुट देयी होतीस. अना आपलो पोवार सैनिकइनन् तलवार सोडस्यार हातमा नांगर धरी रहेन.
          
३) मामा तराकी निर्मिती

       १६ वो सदीको सुरुवात मा तत्कालीन गोंडराजा हिरशाहा (ई.स. १४९७-१५२२) येन भविष्यमा पाणी की आवश्यकता ध्यान मा ठेयशान पुर्व विदर्भ को लोकइनको सामने असो फर्मान काहळीस का, " जो कोणी जंगल साफ करशान खेती करे ओला वा खेती की जमीन बहाल करेव जाये अना जो कोणी तरा बांधे ओला तरा को खाल्याकी जेतरो जमीनला तराको पाणी होये ओतरी जमीन खुद कास्तकार म्हणून बक्षीस देयेव जाये." येन संधीको फायदा लेयस्यार बैनगंगा नदीको थड़ीपरा रव्हनेवाला काही पोवार समाज अना कोहळी समाज को लोकईनन् लोकसहभागलका तत्कालीन सिंचाई व्यवस्थापनकी एक परंपरागत अना भविष्यमा पाणी टंचाई नही भयेव पाहिजे म्हणून येन तराईनकी निर्मिती करी होतीन.

            तसो देखेव जाय त् हे आमरा पोवार अशिक्षित होता. ओन समयपर मोठो राजाश्रयमा हातमा तलवार धरशान युध्द करत अना आता तलवार सुटेवको बाद आपलो जीवनयापन करनसाती खेती करन लग्या. इनकोसाती शिक्षण व्यवस्था भी नोहती. पर राजाभोज सारखा पुर्वजईनका गुण उनको रग रगमा भऱ्या होता म्हणून येन तराईनकी निर्मिती करनको बेरा उनको अंदरका सुप्त अभियांत्रिकी ज्ञानको वापर करशान पाणी जमा करनसाती योग्य जागाकी निवड करीन, जब आबसारखी आधुनिक जमीनको उतार मोजनका डम्पी लेव्हल अस्तित्वमा नोहता, ट्रेक्टर किंवा बुलडोझर की माहिती नोहती, टोपो शिट्स नोहती. असो समयमा पोवार समाजको कास्तकार इनन् लोकसहभागलका येन तराईनकी सुनियोजित पध्दतलका श्रुंखला तयार करीन. येकोपरलका हे कास्तकार केतरा होतकरू होता असो दिससे. येन तराईनको खाल्या बिहीरी बी बांधीन. तराको श्रुंखला की निर्मिती करनको बेरा गावको च्यारही बाजूला तरा बांधीसेन. तरामाको पुरको पाणी सलांग परलका बहोनकी ज्या लेव्हल रव्हसे, वा गावको खाल्या रहे येकी बी उनन् काळजी लेईतीन. येकोलक पुरको पाणीको धोका गावला पोहच नही. एक तराको पाणी दुसरो तरामा, दुसरोको तराको पाणी तीसरो तरामा असी श्रुंखला तयार करशान पाणीको नाश न होता पाणीको अनखी अनखी वापर करनको तंत्र उनन उपयोगमा आनीतीन. गोंड राजाको कारकिर्दीमा हे तरा बन्या म्हणून इनला तब "गोंडकालीन तरा" कव्हत होता.
         
            १९ वो शतकमा भारतमा इंग्रजको राज आयेव तब येन तराकी मालगुजारी वसूल करनकी मालकी ओन क्षेत्रको काही प्रतीष्ठित लोकईनला देईन अना उनला "मालगुजार" कहीन. हे मालगुजार लाभधारक कास्तकार करलका वसुल करेव रक्कममालक ठराविक रक्कम सरकार जवर जमा करत. इंग्रजको समयमा तराईनकी मालकी मालगुजार कर गयी म्हणून येन तराईनला "मालगुजारी तरा" कव्हन बस्या.
         
          भारतला स्वातंत्र्य मिलेवको बाद ई.स. १९५० मा मालगुजारी संपुष्टमा आयी. ओको बाद ई.स. १९६३ मा येन तराईनला सरकार न आपलो ताबामा लेईस. परंतु सर्वोच्च न्यायालयको निर्णय लका येन तरा लका कास्तकारका सिंचाईका मुक्त अधिकार (Free Rights) जसाका तसाच ठेवनोमा आया. मालगुजार करलका हे तरा सरकारको ताबामा आयेवको बाद येन तराईनला "माजी मालगुजारी तरा" अना इनलाच संक्षिप्तमा "मामा तरा" असो नाव पड़ेव.

✍ इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
          मो. ९४२२८३२९४१
            दिनांक - ३० मई २०२१

Friday, May 28, 2021

डॉ. शेखराम येळेकर






डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर
सिंदीपार पो सालेभाटा, ता- लाखनी, जि भंडारा
आबको पत्ता:-    दाभा, नागपूर
सौभाग्यवती:- डॉ जयश्री येळेकर
बेटा दुय:- भार्गव अना शार्दुल

 शिक्षण:-
बी.एस्सी. बी. एड., एम.एस्सी. (गणित संप्रेषण), एम.ए. (समाजशास्त्र, हिंदी, मराठी), एम.एड., सेट(शिक्षणशास्त्र), पीएच.डी. (शिक्षणशास्त्र) 

४) नौकरी, व्यवसाय,धंदा
१. सहयोगी प्राध्यापक, राष्ट्रसंत तुकडोजी महाराज नागपूर विद्यापीठाचे बॅरिस्टर एस के वानखेडे शिक्षण महाविद्यालय नागपूर
२. इंदिरा गांधी मुक्त विद्यापीठमा प्रोग्राम समन्वयक

५) पुरस्कार :-
१. महाराष्ट्र शासनाचे दादासाहेब गायकवाड पारितोषिक २००६
२. यशवंतराव चव्हाण महाराष्ट्र मुक्त विद्यापीठाचे शिवराम पंत साळुंखे पारितोषिक (एम.एस्सी. गणित संप्रेषण- प्रथम मेरीटक् उपलब्धीमा) २००६

६)आवड,छंद:-
पाणी मा पोवणो, निसर्गक् सानिध्यमा हिंडणो
पोवारी, मराठी कथा कविता लेख लिखनो

७) लेखन कार्य/पुस्तक/ आँनलाईन कार्यक्रम/ सामाजिक कार्य-
१. *जीवनाच्या वाटेवर* यव मराठी काव्य संग्रह प्रकाशित भयी से. (२०१८) 
२. *शैक्षणिक तंत्रविज्ञान व मूल्यमापनाची मूलतत्त्वे* या बी. एड. अभ्यासक्रमपर आधारित पुस्तक प्रकाशित भयी से. (२००९) 
३. *गणिताचे अध्यापन* (लेखक डॉ. जयश्री येळेकर व डॉ. शेखराम येळेकर) या बी. एड. अभ्यासक्रम की पुस्तक प्रकाशित भयी से. (२०१८) 
*४.* *झाडी बोली साहित्य शाखा अना प्रतिभादर्शन गुणवंत सत्कार* आमी आमरं गाव सिंदीपार याहान दिवारी को दुसरो दिवस दहावी,बारावी,प्राविण्य प्राप्त विद्यार्थी अना नुकताच नौकरी पर लग्या टुरा टुरी, साहित्यिक,उत्कृष्ठ शेतकरी तसाच प्रतिभावंत नागरिक को प्रोत्साहन पर सन्मान को कार्यक्रम सहकारी मित्रोंको सानिध्य मा पार पाडसेजन
५. *स्वातंत्र्यवीर सावरकर वाचनालय सिंदीपार*  संस्थापक सदस्य, उपाध्यक्ष अना मार्गदर्शक
*पोवारी संस्कृती अना सामान्य ज्ञान परीक्षा द्वारा पोवारी जागर:- आबवरी ४४ परीक्षा भयी*
*पोवारी काव्यसंग्रह प्रकाशित करीन की आशा से*

८) खुदको जीवनपट:-
सिंदीपार -सालेभाटा -लाखनी- -भंडारा -ब्रम्हपुरी -नागपूर असो पढाईको सफर
नोकरी:- १. नागपूर मा गणित को शिक्षक(दुय साल) 
२. गोंडपिपरीमा बी. एड को प्राध्यापक(१ साल) 
३. ब्रह्मपूरीमा बी. एड. को प्राध्यापक 
४. नागपूरमा बी. एड. को प्राध्यापक (२००० पासून) 
 
पोवारी  बहरे पायजे या मनोकामना
पोवारक् टुरूपोटुन् उची भरारी लेये पायजे या कामना

डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर



तारीख :- २७ /५/२०२१               
रोज:-बस्तरवार 
 श्री. शेखराम परसरामजी येडेकर
              (चाल:-अखीयोके झरोके से)
                           ******
ऋण साहित्यिक का केता, सेती ना आमरपर ।।
असोच ज्ञान विभुषित,डॉ. शेखरामजी येडेकर।। धृ।।

जिल्हा भंडारा,लाखनी तह.,गाव एक गा सुंदर।
सुखी,समृध्द परिवार,बाप परसरामजी येडेकर।।
जन्म भयेव साहीत्यीकको, सिंदीपारक भुमीपर।। १।।

शिक्षण साती इतनउतन,कही भंडारा,नागपूर ।
बी. एस. सी. बि एड्‌., एम. ए.भी करीन पार ।।
शिक्षणशास्त्रमा पी.एच.डी.असी उनकी धरोहर।। २।।

भार्या  उनकी गुणवान, डॉ. जयश्री  येडेकर ।
भार्गव/शार्दुल दुय टुरा उनको सुखको संसार।।
निवास ना कर्मभुमी, उनकी से दाभा/ नागपूर।। ३।।

कार्य शिक्षण अध्यापकको,मनमा पोवारीको ध्यास।
लेसेत परीक्षा हप्तामा,पोवारी उत्थान को प्रयास ।।
उच्चशिक्षित होय पाहिजे,आमरी जात पोवार।। ४।।

काव्य संग्रह लिखसेती,गणित अध्यापन किताब।
तंत्र विज्ञान पर पुस्तक  ,प्रकाशित करीन लेख ।।
सालुंखे/गायकवाड, दुय भेट्‌यासेती पुरस्कार।। ५।।

गुण  गावुन मी केतरा,  उनकी  न्यारीच से बात ।
सदा रहे डोस्कापर,माय गडकालीकाको हात ।।
पोवारीको आधारस्तंभ,नही फेळनका उपकार।। ६।।

                 
डी पी राहांगडाले 
     गोंदिया


   डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर
सिंधीपार को रतन
      (अष्टाक्षरी काव्य)

पोवारीको    वारकरी
सिंधीपार  को   रतन |
कथा कविता लिखसे
बोली  पोवारी  जतन ||१||

परसरामजीको  टुरा
शेखराम ओको नाव |
शिक्षणमा    पारंगत
गर्व  कर  पुरो  गाव ||२||

आयी जयश्री संगमा
ओको  बढ़ावन कुल |
भयी  उनला  संतान
दुय   भार्गव  शार्दुल ||३||

सेत  युनिव्हर्सिटी मा
सहयोगी  प्राध्यापक |
भविष्यको गुरुजीला
ज्ञान  देसेती व्यापक ||४||

साळुंके   गायकवाड
भेट्यासेती  पुरस्कार |
नवो नवो साहित्यका
करसेती   अविष्कार ||५||

एक  कविता  संग्रह
दुय   ग्रंथ  शिक्षापर |
भया सेती प्रकाशित
मराठीका    ज्ञानधर ||६||

काव्य  पोवारी संग्रह
पुढ़  होये   प्रकाशित |
आशा  धरके  मनमा
बोली पोवारीको हित ||७||

देनसाती   प्रोत्साहन
लेयशान    पुढाकार |
दिवारीला   करसेती
गुणवंत  को सत्कार ||८||

ज्ञान  परिक्षा  लेसेत
सप्ताहमा   शनिवार |
बढ़े पोवारी संस्कृती
होये  पोवारी जागर ||९||

 इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
      मो. ९४२२८३२९४१

 प्रा..डॉ. शेखरामजी  येळेकर

सिंदीपारको रतन तुमी
हुशार मुहून डंका से
प्रतिभा तुमरी बहुमुखी से
जीवन समाजला प्रेरक से।।

खेलकूदमाबि अव्वल तुमी
सवक पोवनो तरामा
पुस्तकप्रेमी स्वभावलका
पोया ज्ञानसागरमा्।।

सिंदीपारका भुषण तुमी
मार्गदर्शन से हरेकला
गुणवंतयका सत्कार होसे
पुस्तक देयकन बाचनला।।

प्राथमिक शिक्षक पासुन
प्राध्यापक वरी से ,तुमरी भरारी
पी एच डीबी कर्यात झटकामा
साहित्यमाबि उडान भारी।।

गणित तुमला प्रिय से
रामानुजनका अनुयायी
उज्वल धवल चरित्र तुमरो
बहुमोठी से बात भारी।।

जीवनाच्या वाटेवर से काव्यसंग्रह
से बहोत रसाळ
प्रित झळकसे जन्मभुमीकी
कविता तुमरी मोठी मधाळ।।

उत्तम वाचक,उत्तम लेखक
उत्तम कवी ,आणि समिक्षक
कडी मेहनत से रगरगमा्
सेव विद्यार्थी अना शिक्षक।।

पोवार समाजका स्टार तुमी
प्रतिभाशाली अँभिसिटर
आजबि से गुणग्राहकता
वकलक् प्रतिभा झरझर।।

मातापिताको आशिस से
माँ गडकालीकि कृपा
माता सरस्वती से प्रसन्न
पावन गणपत्ती बापा।।

पालिकचंद बिसने 
सिंदीपार (लाखनी)

 डॉ.शेखराम परसरामजी येळेकर

साहित्य की गोडी बसी
लेखणी लक उतरण
नव नवीन काव्य को
भयेव  सुमरण 

जन्मभूमी सिंदीपार
परस रामजी का पुत्र
शेख राम काकाजी
ज्ञान का नक्षत्र 

सहचारी जयश्री जी
ज्ञान मा देईन साथ
भार्गव,शार्दुल टुरा
इनको धरकर हाथ 

पाणी मा पोवणकी
आवड मोठी भारी
कथा,कविता,लेख
मराठी अन् पोवारी 


शिक्षण मा गाठीन
पी.एच. डी वरी शिखर
काव्य संग्रह मराठी
जीवनाच्या वाटेवर 

महाविद्यालय मा सेती
सहयोगी प्राध्यापक
ज्ञानदान को कार्य
करसेती निष्ठालक 

गायकवाड ,साळुंखे
पुरस्कार को धन
दु य हजार सयमा
भेटेव दुयगन 

सामान्य ज्ञान परीक्षा
पो वारी को उत्थान
हो ये न विन पिढी
ज्ञान मा बलवान 


  सौ.उषाताई रहांगडाले




 डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर


लाखनी तहसील मा से गाव सिंदीपार, 
वहॉ रव्हसे एक येळेकर परिवार. 
परसरामजी का सुपुत्र डॉ. शेखराम, 
शिक्षण क्षेत्र मा से बहुत उनको नाम. 

सिंदीपार, सालेभाटा, लाखनी, भंडारा, ब्रम्हपूरी, 
मा करीन उनन् आपली शिक्षा पूरी. 
एम.एस्सी.,एम.ए., एम.एड., पी. एच.डी. 
अशी एक एक चढत गया वोय् सीडी. 

वर्तमान निवास उनको दाभा नागपूर, 
बॅ. एस.के. वानखेडे कॉलेज मा प्रोफेसर. 
गाव लक से उनला बहुत लगाव, 
सण, त्योहार मा आवसेती वोय आपल् गाव. 

पोवारी मराठी भाषा में से उनको लिखाण, 
मूल्यमापनाची मूलतत्त्वे व शैक्षणिक तंत्रज्ञान. 
जीवनाच्या वाटेवर मराठी काव्य-संग्रह, 
पोवारी संस्कृती परीक्षा मा भाग लेनको आग्रह. 

दसवी, बारावी, गुणवत्ता प्राप्त व्यक्ति को सत्कार, 
आयोजित करसेती दिवाळीला सिंदीपार. 
पत्नी जयश्री, टुरा भार्गव ना शार्दूल, 
आपल् आपल् काममा रव्हसेती मशगूल. 


                    - चिरंजीव बिसेन 
                                गोंदिया


डॉ शेखराम परसरामजी येळेकर

कवी,गुरुवर्य,साहित्यिक
मोरो सादर नमस्कार
कामगिरी अशी कि 
प्राप्त करयात पुरस्कार।

सिन्दिपार जन्मगाव
कर्मभुमी दाभा,नागपुर
डॉ जयश्री जीवन संगिनी
पुत्र भार्गव अना शार्दुल।

तल्लेख बुद्धि का धनी
शिक्षण से अफाट
पोवारीको प्रसार साठी
बांधीसेन गांठ।

पुस्तक प्रकाशन मा भी 
से साहित्यिक को प्राविन्य
प्रतिभाशाली पुत्र हे बाबूजी
सेत इनका धन्य।

सिन्दिपार,लाखनी,भंडारा ब्रम्हपुरी 
नागपुर से शैक्षणिक सफर
काव्यसंग्रह प्रकाशित से मराठी 
"जिवनाच्या वाटेवर"।

पोवार समाज का हीरा तुम्हीं
युवापिढी साथी प्रेरणा
पोवारी काव्यसंग्रह प्रकाशीत 
करनकी मनमा से धारणा।

गणित का प्राध्यापक् तरी
कविता लेखनी की आवळ
पानी मा पोवनो छंद
ज्ञान को साठा तुमरो जवळ।

माता गायत्री ला से बिनती
कर सब ईच्छा पूरी
गडकालिका माय कृपा कर 
प्रकाशित करो काव्यसंग्रह पोवारी।

स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे

शेखराम येळेकर इनला हमेशा प्रेरणा उनकी मोठी बहिण ,आई अना बाबुजी पासून मिलत होती.
कै. परसरामजी येळेकर इनको तोडमा हमेशा रवनेवाला काही शब्द

असा पुत्र दे गा देवा
त्याचा तिन्ही लोकी हेवा
नाहीतर वांझलाच ठेवा

बाबाजी का शब्द ला मंत्र समजकन सार्थक करनेवाला पुत्र डॉ शेखराम येळेकर आत

रावणाची इच्छा होती, 
आकाशाला शिडी लावीन
सोन्याला सुगंध देण्याची
तसी माझी इच्छा आहे
पोरालं शाळा शिकवावची

आणखी हमेशा कवत

पुण करावा पुण केव्हाही आडवा येते

असो बहू आयामी व्यक्तिमत्व का धनी बाबाजी होता.
अना माता पिता धर्म रक्षक डॉ शेखराम येळेकर होता.


शेषराव येळेकर


पोवारीका धुरकोरी प्रा. डाॅ. शेखराम येळेकर

सिंदीपारसारखो जंगलझाडीमा बसेव गाव सिंदीपार. येनं गावमाबी जानको बिचार मनमा अगर आयेव तं जान बुझके रस्ता धरनो लंगंसे. असो गावको साधारण घरको एक टुरा पी.एच.डी. होयस्यान नागपूर विद्यापीठमा प्राध्यापक पदवरी पोहंचसे. या उपलब्धी शिक्षाक् प्रती उनकी लगन अना मेहनतको प्रतिक से. प्रा.डाॅ. येळेकर ये आपल् मेहनतलक उच्च पदवरी पोवच्या अना गाव अना पोवार समाजका रोलमाॅडेल बन्या.

डाॅ. येळेकर सर येव व्यक्तिमत्व पानी सारखो से. पानीमा जेव रंग घोलो वू वोनं रंगको बन जासे. तसो साधो भोळो, मनमिळावू अना नहान टुरूपोटुपासून त् बुजरूकवरी सबमा मिसरनेवालो वूनको स्वभाव ऊनला आम आदमीपासून अलग करंसे. वय बुजरूकमा गयात् बुजरूक अना टुरूपोटुमा गयात् टुरूपोटु बन जासेत. येळेकर सर आपलं नोकरी निमित्त नागपूरला जरी स्थायिक भया पर वूनको अर्धो जीव सिंदीपारमा बसी से. बेरा बेरापर गावमा जायस्यान गावकं युवावर्गला मार्गदर्शन करनो वूनको स्वभावच बन गयी से. समाजमा बहुतसारा लिख्यापळ्या शहरमा गया अना शहरकाच भय गया. पर येळेकर गुरूजीन्  गाव संगकी अापली नार टुटन न देता वोला मजबूत करी से.

गुरूजी जसा विद्याका उपासक सेत तसाच वय मायबोली पोवारीका वारकरीबी सेत. एक आंगं उच्च शिक्षीत समाज मायबोली पासून दूर जाता दिससे त् दुसरं आंगं येळेकर गुरूजी सरीको प्राध्यापक मायबोली पोवारीको धुरकोरी बन बोलीको गुडूर हकालनमा धन्यता मान रही से. येव उनको मायबोली पोवारीप्रतीको प्रेम वय आपलं बोलचालमालक सदा व्यक्त करंसेत. गुरूजी संगं कबंबी बात करो, वूनकं मुखमालख साक्षात सरस्वती बोल रही से असो भास बोलनेवालोला होयस्यान वूनकं प्रती लगाव होय जासे. असो मायबोली पोवारीको भक्त आमरंमा से. या बहुतही भाग्यकी बात से.

डाॅ. येळेकर प्राध्यापक मुहुन विद्यार्थी प्रियत् सेतच पर संशोधन क्षेत्रमाबी उनको कार्य प्रेरणादायी से. वूनकी अध्यापन शास्रमाकी दुय किताबं आबंवरी प्रकाशित भयी सेती. संशोधन येतरोच वूनको साहित्यपरबी प्रेम से. येनंच साहित्यकं प्रेम खातर वूननं "जिवनाच्या वाटेवर" येव मराठीमा कविता संग्रह प्रकाशित करीसेन. मायबोली पोवारीमा वूनका लिख्या भाऊड सबला भूलायदेसेत. वूनकं शब्दकी ताकद वूनकं पोवारी, मराठी कवितामालक दिसंसे. पोवारी बोलीपरकी उनकी पकळ अलग उचाई परकी प्रतित होसे. आपलं अलग ढंगलका येळेकर गुरूजीनं पोवारी साहित्य क्षेत्रमा आपली अलग मोहर ऊठायीसेन.

 गुलाब बिसेन, सितेपार (दि.२७/०५/२०२१)




कवी/ लेखक डॉ शेखराम परसराम येळेकर

*डॉ शेखराम येळेकर*
*सिंदीपार भूषण*
*शांत निर्मळ ज्ञानी*
*भावस्पर्शी पोवारी मन*

*पोवारी जागर*
*मराठी, विज्ञान ज्ञाता*
*ऋषी तुल्य जीवन*
*हातमा ज्ञान का जाता*
 
डॉ शेखराम येळेकर इनको जन्म लहानसो खेडागाव जेकी लोकसंख्या सयसौ से असो निसर्ग वैभव लका परिपूर्ण गाव सिंदीपार मा सामान्य शेतकरी परिवार मा आई पारबता/ जासूला अना पिता परसराम ईनको पुत्र रुप मा भयोव.
परसरामजी मेहनती,कुशल कारागीर , जिद्द चिकाटी असो उनको स्वभाव गुण को परिणाम उनको टुरु पटू पर भयोव.
परसराम अना पारबता इनको पोट् तीन टुरी अना एक टुरा एकोमा शेखरामजी तीसरो नंबर का उनला लाडलका पूरो गाव मा *शेखर* यन टोपन नाव लका बुलावत. नौकरी पर लगेव बाद उनको बिह्या भंडारा मा जयश्री भगत ईनको संग भयोव .आता उनला भार्गव अना शार्दुल असा दुय गुणी टुरा सेत.

परसरामजी ईनकी खेती तराला लगकन रहे कारण लका शेखर ला पाणी मा पोवन् को छंद लगेव, डॉ.शेखरामजी एक कुशल तैरपटू सेती.लहान पण पासून जंगल मा घुमन को टोरी, आंबा,चार जमा करन का काम करत होता. वर्ग दसवी पासून उनको जीवन न कलाटणी लेयकन विद्या ग्रहण को एकमात्र ध्येय मा उनको मन एकचित्त भयोव.
 
काटकसर अना पूरो मेहनत लका परिश्रम करकन बी.एस्सी ओको बादमा बी.एड करकन काही दिवस गोंडपिपरी मा बी.एड प्राध्यापक म्हणून नौकरी , नागपूर मा दुय साल गणित शिक्षक,ब्रम्हपूरीमा बी.एड प्राध्यापक बादमा,एम.एड.सेट ( शिक्षणशास्त्र) पीएच डी करने वाला वय गाव का पयला व्यक्ती होता.ओको बादमा नागपूर विद्यापीठ मा लग्या. डॉ शेखराम येळेकर पासूनच गावमा शिक्षण की हवा खरो अर्थ लका बहन बसी,उनकी प्रेरणा लेयकन गाव का टुरु पोटू विविध क्षेत्र मा नाव लौकीक करन बस्या.

*ज्ञान को प्रवाह*
*गाव मा खेलेव*
*शेखर नाव को हिरा*
*गाव मा लका निकलेव*

डॉ शेखराम येळेकर इनको स्वभाव प्रेमळ अना सर्वसमावेशक होतो यन कारण लका आमरं सारखा गावका सभी लहान टुरु पोटो हमेशा उनका सहकारी मित्र सारखा रह्या. अना हमेशा शिकत रया.वय जभी गावं आवसेत तब आमरो साठी दिवारी दशरा सारखा वय दिवस लगत होता.

हर दिवारी मा गाव आवनको उनको नित्य नियम होतो.दिवारी को दुसरो दिवस गावका सब लहान पासून तरुण टुरु पोटू पहले एक दिवस की सहल सायकल लका काढत होता एक साल त् उनको साथमा सिंदीपार - देवरी- सालेकसा. असो टुर आमी सौ किलोमीटर को सायकल लका काढ्या होता.ओको बादमा प्रतिभादर्शन गुणवंत सत्कार को कार्यक्रम ठेवन को ठरेव अना आजपर्यंत दिवारी को दुसरो दिवस प्रतिभावंत टुरा टुरी,दहावी बारावी का टुरा टुरी,झाडीबोली साहित्य मंच द्वारा एक सामान्य परिक्षा लेयकन सबला पारितोषिक देये जासे. हर साल नौकरी पर लगनेवाला टुरांईनको भी सत्कार करे जासे.
गाव खेती पर निर्भर से म्हणून उत्कृष्ठ खेती, नैसर्गिक खेती करनो वालो साठी दुय पारितोषिक काढे जासेत या सब प्रेरणा अना पूरो *श्रम वय खुद अना श्री पालिकचंद बिसने सर दुय जन मिलकन करसेती*.

*उपक्रमशील किसान*
*गुण की खेती*
*मेहनत की सुगंध की*
*अमूल्य रोटी*

गावमा स्वातंत्र वीर सावरकर वाचनालय सिंदीपार को आधारशीला रखकन गाव *" वाचाल तर वाचाल"* यन युक्ती पर उनन् काम चालू करीन.

एकटा उदाहरण बनकन पूरो गाव अना असंख्य विद्यार्थी ला उर्जा देनेवाला वय एक सबका आधार स्तंभ सेत.
ज्ञान का प्रकाश पुंज पूरो गाव ला मानसिक अना शारीरिक शक्ती प्रदान करसे,अज आमरं गाव मा लहान पासून मोठ मोठा सबला पोहता आवसे या सब प्रेरणा उनकीच आय.

उच्च विद्या विभूषित डॉ शेखराम येळेकर रा.सं.तु.म.विद्यापीठ मा सहाय्यक प्राध्यापक म्हणून बॅरिस्टर एस के वानखेडे शिक्षण महाविद्यालय मा रुजू सेत साथमा इंदिरा गांधी मुक्त विद्यापीठमा प्रोगाम समन्वयक सेत.

जीवनाच्या वाटेवर योव मराठी काव्य संग्रह २०१८ मा प्रकाशीत भयोव.
साथमा शैक्षणिक पुस्तक
शैक्षणिक तंत्रविज्ञान व मुल्यमापनाची तत्वे या पुस्तक २००९ पासून बी.एड विद्यार्थी साठी बहूतही उपयुक्त अना आवडती पुस्तक से.
२०१८ मा भार्या लेखक सौ जयश्री येळेकर व शेखराम येळेकर इनकी संयुक्त पुस्तक *गणिताचे अध्यापन* या प्रकाशित भयी से.

उनको ज्ञान,कर्म अना उपक्रम देखकन २००६ मा महाराष्ट्र शासन को *दादासाहेब गायकवाड पारितोषिक*
यशवंतराव चव्हाण महाराष्ट्र मुक्त विद्यापीठ को *शिवराम पंत साळुंखे पारितोषिक* २००६ ( *एम एस्सी.गणित संप्रेषण प्रथम मेटरीक उपलब्धीमा* )
 
पोवारी सामान्य ज्ञान परीक्षाका ४४ प्रयोग असंख्य पोवारी, मराठी काव्य साहित्य, शैक्षणिक साहित्य असा मा सरस्वती का उपासक,पोवारी का वारकरी को पूरो जीवन प्रेरणादायी से

*परिस को गुण*
*सांगू तरी कसो*
*ज्ञान पुंज परिस*
*शेखर असो*

शेषराव येळेकर
सिंदीपार जिल्हा भंडारा
दि.१७/०५/२१




डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर


भाऊ शेखराम येडेकर, सिंदीपारकी शान
समूहको सेती हीरा, हरदम बढावसेत मान
सेती साहित्यप्रेमी, साधोभोलो स्वभाव
पिता परसराम, माय न देइस जीवनदान।।

उच्चशिक्षित भाऊ, एम.एड., पी.एच.डी. 
कॉलेजमा प्रोफेसर, गावकी बाट नहीं भुलत
जयश्री दिदी भार्या प्रेमळ, बेटा भार्गव,शार्दुल
 इंदिरा गांधी विद्यापीठमा प्रोग्राम समन्वयक

लेखणी उनकी तडफदार, जसी चमके तलवार
मराठी काव्य संग्रह प्रसिद्ध, जीवनाच्या वाटेवर
पोवारी प्रेमी, लेसेत परीक्षा पोवारी संस्कृतीपर
उनको ज्ञान को सामने जुडसेत मोरा दूहि कर

*पोवारी बहरे पायजे* या भाऊकी मनोकामना
पोवारी को वास हरदम, रवसे उनको मनमा
तारपर की कसरत, उनको जीवनमा मनमाना
समाजसेवा लक प्रसिद्ध सेती सिंदिपार जनमा

माय गढकालिका कृपा तोरी शेखराम भाऊपरा
आशीर्वाद की बौछार करजो वांग्देवी आमरी
*पोवारक् टुरू न उची भरारी लेयेती या कामना* शुभकामना आमरी, पुरी होये भाऊ इच्छा तुमरी, 

सौ छाया सुरेंद्र पारधी





डॉ. शेखरामजी येडेकर

अभंग

प्रेमळ स्वभाव।मन प्रामाणिक।
रत्न गा माणिक।दादा मोरो।।

भार्या जयाबाई।भार्गव शार्दुल।
बेटा बी कुशल।पीतासम।।

गाव सालेभाटा।नाव शेखराम।
शिक्षा ला विराम।नही लग।।

गुरूतुल्य बंधु।विद्या उपासक।
भक्त पोवारीका।गुरू मोरा।।

मुख माल सदा।सरस्वती बोल।
साखरको घोल।हर शब्द।।

कुशल तैराकु।गणित शिक्षक।
क्षेत्र मा लौकिक।करीसेन।।

पोवारी जागर।भावस्पर्शी मन।
हातमा से ज्ञान।निर्मळ गा।।

साहित्य की वारी।चले निरंतर।
सर येडेकर।पाणी जसा।।

मुक्त विद्यापीठ।सेत समन्वयक।
जेष्ठ साहित्यिक।विद्यादाता।।

चिकाटी सदैव।वैभवसंपन्न।
बुद्धी असामान्य।शेखरजी।।

कसे वर्षा बाई।भाऊ मोरा गुरू।
आरती ओवारू।भाऊकी गा।।

सौ.वर्षा पटले रहांगडाले
बिरसी आमगांव
जि.गोंदिया

   डॉ . शेखरामजी येळेकर
शिर्षक: वाच लकब पोवारी

जेनं समाजमा सेती
ज्ञानी विद्वान प्रहरी
वोनं पोवार जातका
तुम्ही खारा धुरकरी ||१||

मान्यवर शेखराम
तुम्ही इसम विशेष
जेका चालक अशी वा
"सिंदीपार एक्सप्रेस" ||२||

शांत गंभीर स्वभाव
मृदू भाऊबंदकिमा
"नहीं" शब्दको अभाव
तुमरो डिक्शनरीमा ||३||

उच्च विद्याविभूषित
दूही भाषाकी सांगड
प्रकाशित शुद्ध तत्व
सत्य उतऱ्या भारुड ||४||

महाविद्यालय नामी
महानगरीमा वास
तरी आपलो गावको
माती ' ना बोलीको ध्यास ||५||

वाच लकब पोवारी
वूच मदती स्वभाव
गर्व स्पर्श भी ना करे
असो संस्कारी मानव ||६||

कला अस्सल पोवारी
गद्य पद्यको जतन
गाव शिव देशवरी
हर विषयको ज्ञान ||७||

मुन ज्ञानकी स्पर्धाको
करं सेव आयोजन
बढे पोवारी, पोवार
येच बिचार सुजाण ||८||

उच्च प्रतिभाका धनी
केत्तो करू मी बखान
देवो आशिष आमला
जरा सो मार्गदर्शन ||९||

डॉ. प्रल्हाद हरीणखेडे "प्रहरी"
डोंगरगाव/ उलवे, नवी मुंबई
मो. ९८६९९९३९०७


  सिंदीपार गौरव

आडीमोडा रस्तापरा 
बसी से मोरो गाव
थोर पुरूष जन्मेव
शेखराम जी नाव.....

परसरामजी बाप
माय जासुलाबाई
धन्य भया मायबाप
पुर्व जन्म की कमाई....

दुई बहिण क् बाद
तिसरो से भाई
चौथी नहान बहिण
सबन् गाठी उचाई....

संस्कार शिस्त संग
बचपन गयेव् खास
गावभर गुण गावत
मोठा होन् की आस...

शेखरभाऊन् लेईन
उचो शिक्षण दीक्षा
मोड मोड परा जिकीन
जीवन की परीक्षा ....

कागज की लेईन
बुहू डिगरी जरी
जीवन शिक्षण मां
तत्पर सेती तरी....

सिंदीपार गाव का
भय गयात् सूरज
प्रकाश देसेती अज्
जेकी सबला से गरज...

कल्पक प्राध्यापक 
से उनकी वरक
दिमाग ला पजावसेती
कसेत लगावो तरक.....

गणित का जादूगर
सेती सर भास्कर
शार्दूल भार्गव बेटा
गणित मां भया मास्टर...

भार्या जयश्रीबाई
सद्गुण समज खाण
साथ देन् शिक्षण मां
ठेवसेती नीत भान....

सिंदीपारश्रेष्ठ कवी
सरस्वती की कृपा
*जीवनाच्या वाटेवर*
गावकी बढी रूपा...

धन्य भयेव् गाव
शिक्षण साहित्य मां
हर टुरा चमकसे
आपापलो क्षेत्र मां...

नही अहम् नही तम
षडरिपु सेती बंद
पोवारी मराठी रचना
करनो से छंद.....

फोटोग्राफी पोहोनो
इनमा पारंगत
स्मृती जतन करनं
कल्पना की संगत....

गुरूतुल्य सेती थोर
गुण सद्गुण नाना
अगणित टुरूपोटु
उनका गासेती गुणगाणा....

रणदीप बिसने
सिंदीपार


कवी/लेखक डॉ शेखराम येळेकर

उपमा अलंकार
तसा शेखराम
अलौकिक काया
सिंदीपार धाम

झिजायीस काया
परसरामजी पिता
ममताकी झालर
माय पारबता

गुणी जयश्री भार्या
भार्गव, शार्दुल पुत्र
गणित का अभ्यासक
विद्या को छत्र

ज्ञान का परिस
अज्ञान को नाश
समाजसेवा कर्म
उत्थान को ध्यास

महायोगी ऋषी
मराठी का वारकरी
भाषा का अभ्यासक
पोवारीका धुरकरी

शांत निर्मळ स्वभाव
कुशलता उजागर
अष्टपैलू व्यक्तिमत्त्व
ज्ञान का सागर

फोटो काढनो मा रुची
पोहनो को छंद
निशानो मा तरबेज
संख्या को से गंध

गुरु,सखा,पालक
त्रीमुर्ती को रुप
मातीमा देखे
खुद को स्वरुप

मानसशास्त्र मा
सहज हातखंडा
शिक्षणशास्त्र को
लहरातो झेंडा

डॉ.शेखरामजी रुप
समाज की सेवा
ऋण साहित्यिक को फेडन
सदा घडो यन हात सेवा

शेषराव येळेकर
सिंदीपार
दि.२७/०५/२१

Sunday, May 23, 2021

सौ. स्वप्नाली दूर्गेश ठाकरे




नाव:स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे(गृहिणी)

पति:दुर्गेश मेघशाम ठाकरे

एक टुरा:ग्रंथ दुर्गेश ठाकरे

पत्ता:दाते ले आउट जयताळा

बाबूजी को नाव:पुरनलाल सहेशराम बिसेन

आईको नाव्:कोमेश्वरी बिसेन

जन्मगाव:सिल्ली

जन्म तिथि:०८-०९-१९९७

शिक्षण:बी एस सी

आवड:गाना श्रवण करनो,कविता लिखनो,गाना गावनो,चित्र काढनो,नविन चीज़ सिखनो,कहानी वाचन,

जीवनपट:आम्ही ३ बहिनी मी दूसरों नंबर की ..दीदी ना मोरी पट नहीं मनुन् लहान देड साल कि होती तब मामा घर कवलेवाडा लिजाइन ..मोठा मामाजी बाहर रवत ..लहान मामाजी,अजी, आई आना मी रवत् होता...सबकी लाडली त् कभी माय बाप कि याद नहीं आयी..आई अजी मोरा दसवी सिक्या होता त पढ़ाई मा उनकी बहुत मदत मिल...रातको १२ बजेवरी जागकर् निबंध मा मदत करत होता..उनको छ्त्रछाया मा हर स्पर्धा मा सहभागी होनकि हिम्मत मिल...७वी वरि कवलेवाडा को शाळा मा सिकी...वाहनी  विविध् स्पर्धा जसि गायन,न्रुत्य,निबंध घोषवाक्य मा सह्भागी होत होती...तसोच् गायन लका गान कोकिला कि उपाधि भी मिली होती मग बारवी वरी तिरोडा को शहीद मिश्रा हाई स्कूल मा सिकी ..सी जी पटेल कॉलेज मा बीएससी भयी..बिया भयेव मग घर बच्चा येको मा उलज़् गई....कविता वगेरे लिखनो कभी कभी डायरी मा लिखत होती... मामाजी ला मोरो छंद को पता चलेव् त् उन न् येन समुह् मा मोला सम्मिलित करींन...मोरो साथि या बहुत सन्मान कि बात् से कि समूह को महान व्यक्ति इनको बीच मा मोला लिखनको मौका मिलेव्... बहुत काही सिखी येन समूह लक अना आपलो पोवारी प्रती सम्मान बढेव मोरो मन मा ना आता यहा लका बहुत काहीं सिखनो से...अना प्रयन्त् शील रहूंन् कि आपलो पोवारी को गौरव् बढाय सकु

स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे
 रूप मोहक सुंदर
आवाज तोरी सुरेख
पोवारी को साज
अखीन बढाये तेज

सौ.वर्षा
स्वप्न साकार होयेती
पोवारीला चढे साज
स्वप्नाली तोरो साहित्य
तोरो मधुर अवाज

डॉ. प्रल्हाद हरीणखेडे "प्रहरी"
डोंगरगांव/ उलवे नवी मुंबई
मो.९८६९९९३९०७
 
 सौ. स्वप्नाली दुर्गेस ठाकरे  
              (चाल:-आई माझी मायेचा सागर)
                            
साहित्यिक सेती sss गुण का आगर । 
नही फेळ सकजन sss उनका उपकार।।
गुण का आगर, उनका उपकार ।। धृ।। साहित्यिक……..

पोवारी मायबोली sss पोवारी को धाव
अशीच साहित्यिका,स्वप्नाली ठाकरे नाव
गीत,गायनला सुर, गान कोकिळा सुंदर। १। साहित्यिक...

तिरोडा तहसील मा ,सील्ली एक गाव
पुरनलालजी बिसेन से गा अजीको नाव
माय कौमेश्वरी सुंदर, संसारला हातभार। २। साहित्यिक..

बहिनी मा मंझली, अशी गुणवान स्वप्नाली
लहानपण पासून….. मामाक घर पली 
कवलेवाडा लहानपण,तिरोडामा शिक्षण। ३। साहित्यिक..

शिक्षण,गीत,गायन.भेटेव कोकीळा को मान
बि,एस,सी,शिक्षण,पती दुर्गेश ठाकरे गुणवान
रही शिकण आस, जयताळामा  निवास। ४। साहित्यिक..

गायिका,कवीयत्री,साहित्यिक को मान
कोकीळा को गरो,सुंदर करसे गायन.
पोवारी की शान,से कालिकाको वरदान। ५।साहित्यिक…
                       

डी पी राहांगडाले 
   गोंदिया

ऋण साहित्यिक को 
 सौ. स्वपनाली दुर्गेस ठाकरे

  माय बाप की सुंदर टुरी 
नाव स्वपनाली।
बाप पुरणलालजी बिसेन
गाव होतो सिल्ली ।

लहानपण पासुनच बाई 
रही कवलेवाडा।
अजी, आई ,मामा ,मामी को लगेव लडा ।

सातवी पर्यंत उनकी 
गावमाच शाळा। 
बिया होयके गई 
बाई जयताळा ।

ग्रंथ बेटालाई उनन 
देईन चांगला संस्कार ।
मोठो होयके करे वु
सारा सपना साकार ।

पहिले पासुनच होतो
 गाना गावनको ध्यास।
पोवार समाज की हे
गाण कोकिळा खास।

    रानु राहांगडाले


.स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे

मायबोली पोवारी
जिनला पुकारे
प्रतिभावंत कवियत्री
सौ. स्वप्नाली ठाकरे

मामा घर की लाडली
स्वप्न सुंदरी स्वप्नाली
कामेश्वरी पुरनलाल की बेटी
जन्मगाव से सिल्ली

गृहस्थाश्रम प्यारो
पती दुर्गेश ठाकरे
पुत्र नाव ग्रंथ
परिवार बिसेन , ठाकरे

अभ्यासू से वृत्ती
आवड कला विज्ञान
ऋषी तुल्य समाजसेवा
अफाट से ज्ञान

अष्टपैलू व्यक्तिमत्त्व
नृत्य,गायन, लेखन
बि एसी वरी शिक्षण
प्रतिभा को से धन

इनकी कविता मा
ममता को पाझर
मायबोली पोवारी को
सदा होसे गझर

नव रस की नवनिर्मिती
हर भाव करसे उजागर
स्त्री वेदना ते गरिबी की
इनको चूल्हा मा भाकर

हर विषय की सम्राद्नी
भाषा मा नव शृंगार
शब्द को करके साज
नव काव्य ला आकार

गायन,लेखन, गृहिणी
अष्टपैलू व्यक्तिमत्त्व
जो विषय ला धरेत 
वोला प्राप्त होसे अमरत्व

गायन मा रुची
गला मा माँ सरस्वती
या गान कोकीला
लेखनी भी से रसवंती

साहित्यिक गण को ऋण
फेडन भेटी मोला संधी
धन्य सेजन आम्ही
बार बार आवो या सुसंधी

बहू शुभेच्छा सेती
जीवन बने सुगंधी
लेख, कविता,नृत्य संगमा
सदा बनी रहे स्वरसंधी

शेषराव येळेकर
सिंदीपार जिल्हा भंडारा



कवीत्री- सौ. स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे

कामेस्वरी, पुरणलाल बिसेन जी
घर अवतरी इंको स्वप्न की परी
कुमारी स्वप्नाली बाई|

 घर मा करत होती बाई बडी 
उठा पठक पटत नव्हती इंकी
आपलो बहीण - भाई संग|

महनुंच मामा की घर की बन गयी
 लहान सी परी, मामा,आजी की
लाडकी परी आवत नव्हती याद
बाप - माय, बहीण - भाई की|

लहान पण पासून लिहन,वाचन
बोलण,गायन को छंद भारी
बन गयी कोकिळा स्वप्नाली 
आपलो तिरोडा कॉलेज की|

 इंटरनेट सोशल मीडिया को
 जमाना मा इनको कलम ला
आणखी गती भेटी, आपली
प्रतिभा लग सेवा कर सेती
पोवार समाज की|

 Chandrakumar sharnagat
Hero  Moto corp Gurgaon
    (हिरो होंडा)

स्वप्नाली ठाकरे


स्वप्नाली नाव,पली मामा को गाव।
मधुर गाना गाव, पोवारी को।।

बाप पूरनलाल, कोमेश्चरी माय।
सिल्ली को जनम आय स्वप्नाली को।।

गाणा की आवड, काहडसे सवड।
स्वर मा से रस, गानकोकिळा को।।

दुर्गेश की रानी, जसी लक्ष्मी वाणी 
कमळलजा दानी, बहु ठाकरे की                

कविता को ध्यास, करसे प्रयास।
धरीसेस कास, पोवारी की।।

कहानी को वाचन, अमृतको प्राशन।
संसारमा रमेव मन, स्वप्नाली को।।

भविष्य की कामना, आमरो मनमा
कालिका कणकणमा, देये आशीर्वाद।

सौ छाया सुरेंद्र पारधी

सौ.स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे

साहित्यिक को दुनिया मा
जगमग से ती तारा
स्वप्नाली बाई को से
उनमा एक थारा

दुर्गेश जी की भार्या
स्वप्नाली आय नाव
ग्रंथ आय टुरा
सिल्ली आय जन्मगाव

पुरानलालजी की कन्या
कोमेश्र्वरी आय माय
तीन बहिनिमालक
मंजली स्वप्नाली आय

आजा,आजी,मामा,मामी
इनको छ्त्रछाया मा पली
बिया होयस्यान बाई
ससुराल जयताळा चली   

शिक्षण भयेव बी एस सी वरी
कविता लेखन, वाचन,गायन
आवड साहित्य मा उभरी अन्
शब्द का मोती बस्या बिखरन

शिक्षण सोबत कलागुणलक
घडाईन आपलो अस्तित्व
गान कोकिळा को उपाधीलक
निखरेव बाई को व्यक्तित्व

पोवारी आपली मायबोली
काव्य लेखन लक सजाई न
लेख लिखास्यान पोवरी मा
पोवा री को जतन करीन

सुखी रहो,आनंदी रहो
मंगलमय  गा ना  गाओ
पो वारी मा असोचकाव्यलेखन 
पो वारी को मान  बढाओ 

उषा रहांगडाले (बिसेन)




सौ. स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे
  

युवा साहित्यिक स्वप्नाली ठाकरे 
माहेर उनको तिरोडा सिल्ली, 
मामा क् गाव कवलेवाडा मा 
मिली उनला पढाईकी किल्ली. 

प्रायमरी कवलेवाडा मा शिककर 
तिरोडा ल् करीन उनन् बी. एस. सी. 
कविता लिखन क् साथ साथ वोय
गायन क्षेत्र मा बी गान कोकिला सी. 

बिसेन पुरणलाल, कोमेश्वरी की बेटी 
दाते ले - आऊट जयताळा निवास, 
लेखन ना क्षेत्र मा भविष्य से उज्ज्वल 
सबला से मनलक दृढ विश्वास. 

पति दुर्गेश ठाकरे, टुरा उनको ग्रंथ 
गृहकार्य क् साथ, चित्रकला मा से रुचि, 
अनेक कला मा सेत वोय निपुण 
भविष्य मा करेत प्रगति बात या सच्ची. 

               
                      - चिरंजीव बिसेन
                                  गोंदिया

कवयित्री सौ. स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे

गान कोकीळा स्वप्नाली
      (अष्टाक्षरी काव्य)

गान कोकीळा स्वप्नाली
नाव   भयीसे  प्रख्यात |
गाना    मधुर    गावसे
समाजमा  से विख्यात ||१||

बेटी    पुरनलाल   की
वकी   कोमेश्वरी  माय |
परिवार    बिसेन   को
सिल्ली जन्मगाव आय ||२||

बहिणको   संग   जब
वकी  नही  पटी  रास |
देड़  सालमा   आनीन
वला मामाजीको पास ||३||

मामाजीको घर मिली
वला  सपाईकी माया |
रव्ह  सर   पर  वको
नानाजीकी छत्रछाया ||४||

भयो   बीएससी वरी
येन  बाई को शिक्षण |
शाळा  पासूनच  सेत
गीत   गायन   लक्षण ||५||

पती   दुर्गेश    ठाकरे
टुरा  ग्रंथ  वको  लाल |
लिख  डायरीमा  गीत
कभी आव वला ताल ||६||

छंद मामाजीला येको
जब   भयेव   माहीत |
येन    गृपमा  जोड़ीन
लिखनला  काव्यगीत ||७||

माय  गडकाली   संग
वाग्देवीको से आशिष |
मस्त रचे  वा साहित्य
उंचो ऊठे  वको  शिष ||८||

बाई पोवारी बोलीको
करे   आता   संवर्धन |
पुढ़   जानसाती  देसे
आशीर्वाद    गोवर्धन ||९||

 इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
          मो. ९४२२८३२९४१
            दि. २० मई २०२१


सौ.स्वप्राली दुर्गेश ठाकरे

आकाशमा् जेतरा तारा
प्रतिभावंत पोवार वतरा।।

स्वप्रालीताई असोच एक सितारा
पोवारीबोलीको काव्यरुपी फवारा।।

दुर्गेशभाऊ पती,बाबुजी पुरणलाल
आई कोमेश्वरी ,ग्रंथ से लाल।।

अभ्यास की आवड से ,छंद गानाको
श्रवण से गुण मोठो,कहानी बाचनको।।

जेला जेला भेटसे मामाजीको प्यार
वला वला मार्क भेटसेत आरपार।।

मामाकी नजर होती पैनी देखिस संघर्ष
जोडिसग्रुपला इतिहास साहित्य अना उत्कर्ष।।

बि एस सी भयि ताई लिखसे गाना
आपलं बोलीकी सेवा करसे ,भरसे पोवारी खजाना।।

माँ गडकालीको आशिस से ,संग सरोसती
साधनामा रत रवो ,चिजाच चिजा आयेती।।

पालिकचंद बिसने

त्रिवेणी संगमकी 
एक धार स्वप्नाली 
नहान पणच् भेटी 
मामा घरकी साओली ||

नृत्य, गायन कलाको 
अनुपम भेटेव दान 
लेखन कला को बी 
सुरू भयेव रसपान ||

पोवारी संवर्धन से 
तोरो मनको ध्यास 
आमरी सबकी से 
तोरो पराच् आस ||

वंदना कटरे  "राम-कमल "

  स्वप्नाली ठाकरे

स्वप्नपरी वा गानकोकिळा
सिल्ली ग्राम की बेटी
पुरण कोमेश्वरी को घरं
जन्मी एक कन्या मिठ्ठी

तीन बहिणींको संगम
सें त्रिवेणी सम सुंदर
नटखट स्वभाव बचपनमा
पली कवलेवाडा को अंदर

माय अजी को लाडली ला 
नृत्य  गायन को छंद
घरसंसार मा रमके भी
काव्य को मनमा गंध

पोवारी भाषा को संवर्धन
येव एकच मनमा ध्यास
एक दिन चमके येव तारा
उत्कर्ष  ग्रुप मा खास
      
                  शारदा चौधरी 
                      भंडारा
 खूप लिखो अना सदा पुढ् बढो
स्वप्नालीबाई सपना तुमरा साकार करो
उपजत सुंदर गायन कलालक बाई 
पोवारीको प्रगतीकी कास धरो
ऋतुराज

जांभूळ, जांभूर 64




पोवार इतिहास साहित्य अना उत्कर्ष द्वारा आयोजित स्पर्धेसाठी

जांभूर

मिरुग को आयोव पाणी
जांभूर पिकी कारी कारी
रस भरकन भुगी
जसी कडईमा  सुवारी

उचो भूरो मोठो झाड
जाडा जूडा सेत पान
होऱ्या ट्याव ट्याव करे
कसो गरजेव रान

झोका पर झोका
जांभूर लटक्या सेत टपोरा
मन ललचाय मोरो
केवढो भरु आता झोरा

रस भरी गोड जांभूर
जीभ भयी कारी कारी
मिठो दिलपर चढेव
गाना गावू मी पोवारी

शेषराव वासुदेव येळेकर
सिंदीपार


 
    जांभूर /जांभूळ


जांभूर को झाड होसे बडो गुणकारी...
मोठो-मोठो फांदी को ओलांबी ला फरसेत कारी-कारी....
जांभूर को झाड छाया देसे विस्तीणॅ...


मिरूग को नक्षत्र मा आवसे पाणी...
जांभूर पिकसे लूदलूदी अना् कारी -कारी...

 मोठो-मोठो झाड , ओका जाडसर  पान...
 बनावसेत जांभूर को काळीलका सोफा अना् दिवान...

 रसभरी जांभूर काळी, गरीबी को आत अंगूर कारी-कारी...
शादी-बिह्यामा बारा डेरी को मांडोपर झाकसेती पाना की डारी -डारी...

आयेव मिरूग को ज्यादा पाणी, 
सडा/सळा पडसेत जांभूर कारी-कारी...
साल मा एक बार तरी खान जांभूर ,
पोटका विकार मरसेत ,दूर होसे रोग-राई."..

      सौ: ओमलता परिहार / पटले 

जांभूर

जांभुर को वू झाड
फरीसे लटालट
चलो दूही जाबिनना
धनी खेतं पटापट

बांधीकी या बाट
सेती काटागोटा मोट्यान
गडेव पायला काटा
जसो खुपससे बान

रोवू नोको कसेव मोला
काटा पायमा धसेव
करो काही झाडफुक
तुमि बसेव बसेव

भाराटीको येव काटा 
अलगद निकलेव
जांभुर को येव झाड
कसो जांभरो पिकेव

येंगो झाडपर आब
खांदी हलावो सरसर
बेचून जांभरी ओटामा
खायेत मोरा चिमणी पाखरं                

दुय जांभरी खाऊन
जिब होये कारी कारी
सांगून नातीनतरूला
गडेव काटा की कहाणी

सौ छाया सुरेंद्र पारधी

         जांभूर 

चल, चल सखी
जांभुर तोडन जाबी
तोडता, तोडता जांभूर
खात बी जाबी

मिरुगमा आयेव पाणी
जांभुर पिकी कारी
उचो, उचो झाडला
लट,लट फरी

कारी, कारी जांभूर
दिससे मोठी बाकी
गोड ,गोड लगी
खानला मोठी चोकी

हवा आयेव जोरसे
जांभुर को पडेव सडा
सबला भेटे जांभूर
नको करो झगडा

कारी, कारी जांभूर
बडी गुणकारी
दूर करसे या
पोट की विकारी

झाड देसे सावली
फळ अन् पान
माणूस रहो पाखरू
सबला भेटसे खान

सौ उषाताई रहांगडाले


जांभुर
  

कारी कारी पिकी जांभुर 
तोंडला आवसेती पानी, 
अखाड लगता मिलसेती 
खानला नोको करो आनाकानी. 

पांढरो पांढरो चिकन बुड 
चढताना पाय घसरसेती, 
ओलांबीपर नोको जाव् 
खांदी वोकी कडक सेती. 

औषधी गुणयुक्त से जांभुर 
मधुमेह पर बहुत उपयोगी, 
गुठली बी ओकी कामकी 
औषध बनावनो मा भागी. 

कारा कारा गुच्छा वोका 
दिससेती कार् अंगुर वानी, 
नमक क् पानी मा डुबायके 
खावो उनला अंगुर वानी. 

बिह्या क् मंडप साती
लगसेती जांभुर की डार, 
पुरातन कालपासून येको 
उपयोग करसेती पोवार. 

                   - चिरंजीव बिसेन
                               गोंदिया

जांभूर
 लगावो झाड देहाती
(दशाक्षरी काव्य)

शान लहरासे जांभूरकी
शोभत खेतबाळी सिवार
बार मिरुगमा लुदलुदो
बिखरेव रंगीत सिंगार ||१||

ओलांबीपर डोलत झोका
हिवरी गदराई अंगार
रसदार कारी खाटी मिठी
बदबद हतरं से डार ||२||

डारी डेरी बीह्यामा मांडोला
जांभूर जीव जंतूको डेरा
मयाल फर्निचर दवाई
खाल्या ठंडी सावलीको घेरा ||३||

छाल बिजी जडी पाना रस
जंतूनाशक बहुपयोगी
गरीबकी अंगुर ठेवं से
जमीन हवा जीव निरोगी ||४||

"जीवनमित्र" जीवनदायी
लालन पालनको भुकेला
सगो सोयरो खरो संगाती
सिरिप "देनो" मालुम जेला ||५||

टिके झाड तं टिके जीवन
लगावो असा झाड देहाती
झाडकी हानिकारक सिद्ध
कच्ची बिदेसी संकर जाती ||६||

डॉ. प्रल्हाद हरीणखेडे "प्रहरी"
डोंगरगाव/ उलवे, नवी मुंबई
मो. ९८६९९९३९०७

                   जांभुर/जांभुळ
                 
तराकी पार,जांभुर को झाळ
लटालट फरीसेत जांभुर
मोठोजात से ओको बुळ
ना खांदा गयासेत दुरदुर ।। १।।

जांभुर को फळ मोठोगुणी
मधुमेह पर गुणकारी
पचन संस्था स्वच्छ करनसाती 
जांभूर से बहु उपकारी।। २।।

ग्यास्टो रहो या इन्फेक्‌शन 
दूर भी करसे अल्सर
जुलाब भी अगर भय गएव 
बीजी को पीवाओ पावडर।। ३।।

जांभूळ को झाळ मोठो मजबूत
बिहीरको बनाओ चौकट
बीह्यामा डेर लग जांभूळ की
ना मांडोपर डारीको थाटमाट।। ४।।

झाळपर पक्षी की चलबिचल
किलबिल उनकी रव्ह सुरू
माणुसला छाया ना फळ भी देसे
जांभुर क झाळला नमन करू.।। ५।।
              
डी पी राहांगडाले गोंदिया


जांभुर
(काव्य प्रकार अभंग)
निसर्ग की कीमया

गुलाब -जांभुर, सारखी दिससे
मन ललचासे,खानसाठी।।

तोंडमा धरता ,मिठी गा अमृत
तोंड जिभ होत,निळी निळी।।

मधुमेह रोग,बिजी गुनकारी
उठता सकारी, पाणी पी्वो।।

तनाको गिलास, पाणी गुण देसे
बिहिर चौकट,पाणी सुद्ध।।

पवित्र योवृक्ष,बिह्यामा मंडप
थंडी हवा गप, रोगमुक्त।।

अतेष्टी कं बेरा,जाभुर की डार
पुर्वज आभार,मानसेती।।

सालमा एकच,फसल जांभूर
सबला अंगुर, मिड़सेती।।

मृगको पाणीलं, झाड़ बोरससे
रदरदा पड़से,झाड़खाल्या।।

पशुपक्षी साठी, निसर्ग की माया
जांभुळ कि छाया ,सबसाठी।।

बदलेव काळ,कटगया झाड़
आॅक्सिजन बड़, देखोजरा।।

लगावो खेतमा,झाड़गा जांभूर
दवा  भरपुर , पीढी साठी।।

वाय सी चौधरी
गोंदिया

जांभूर को झाड़
(अष्टाक्षरी काव्यलेखन)

होतो खेतमा आमरो
झाड़  जांभूरको एक |
घर   करके    रव्हत
वहां  पाखरु  अनेक ||१||

डारीपर   चोच   घासं
कारो  कावरा  तोरामा |
मज्या आवं सिमनीको 
चिवचिव  को  बारामा ||२||

कारी  टपोर  जांभूर
डारी  डारीला फरती |
टप  टप   सड़ा  पड़
मोठा  लहान  बेचती ||३||

बरसात    को    पयले
ओको  डारीला छाटती |
घाव  टंग्या  को  पडता
पाना  पाना भी  रोवती ||४||

नही   तकरार   कभी
ओन   झाड़नं  करीस |
ओको  डारीनं अखीन
नवी   पालवी   धरीस ||५||

असो झाड़ जांभूरको
मोला सिकावं जगनो |
सेंडा  तुटं  डारी  तुटं
उभो  शान  लं  रवनो ||६||

 इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
      मो. ९४२२८३२९४१
      दि. २३ मई २०२१
जांभूर

धुरोपर उभो जांभुर को झाड
लगीसेत जांभरं लटालट मार
लटक्या सेती झोका का झोका
जीव ललचासें उनला देखस्यार

झाड को बुंधा गोल भुरसट 
पत्ता भी जाडा चमकदार
हिरवा सफेद रंगका फुल 
शिवार मा महकं सेत मार

पडेव आता मिरुग को पानी
जांभुर पिकी बडी रसदार
वरतलक दिससे कारो रंग
अंदर जांभळो गर चवदार

टपोरी जांभुर खायके देखो
लगसे तुरट अना गोडसर
फांदीपर बसकर खासेंती
होऱ्या मिटठू मटकायकर

बिहामा मांडोपर झाकन
कामी पडसें जांभुर की डार
इमारती सें लाकूड येको
औषधी गुण सेत बेसुमार

पुरखंइनकी या संपत्ती
ठेवबं धनी आपुन जपकर
पुढ्को पिढीला सुखकी छाया
देयेती ये झाड तरुवर


                    शारदा चौधरी 
                        भंडारा

Wednesday, May 19, 2021

रेहका, खाचर,खासर

 
खासर (रेहका)
                 दि:१८/०५/२०२१
                   वार:मंगरवार

 खासर(रेहका) तसोच अजून येला गूडूर भी कसेत.
येला भी बैलंइनलका जूपके खिचत .पहीले हर काम बैललका होय.म्हणून कास्कार बैलनला आपलो सखा/मिञ समज.
जसो आपलोला गाव जाणो से त बठिया (मस्त) बैलइंनला झिल्ल, पडदा,मोठा-मोठा घोलर बांधत अना् खासरला बठिया सजावत  ना गाव जात.
पहिले बिह्यामात १०-१५ खासर रव्हती.अना् सामने-सामने डफ्फरी को बाजा बजत.जहांकी टूरी मांगीसेन वहा पयॅंत रेहका जाय.बराती भी पयदल कोणी साईकललका जात.
जसो गाव पडेव तसोबाजाला थाप देत,अना् वू घोलरींको आवाज को नांद उठ त गावका लोक समज जात की बरात आयी म्हणून.
नवरी को गाव दूर रव्ह  तरी पाहटच बरात निकालत. खासरला कहाका फोमका गद्दा! बिचारा तनस को गोधा करत ,अना् चदर बिछावत ना जात. आतात बाबा जमानो बदल गयव.फोर-व्हीलर,टेक्टर ,गाडी लका जासेत.
जसो नवरीला पहीलो आनार या चार महिना को आनार आनन जात त खासरलका आनन जात. बैलंनला मोठी-मोठी घोलर बांधत वू पाणी पडता आवाजको नांद उठ  लोक समज जात की नवाडो बहू/नवरीला आनसेत म्हणून. आतात बाबा जमानो फाटगयव अना् पेटगयव,नवरा -बायको गाडीपर बस्या की गाव कब जासेत ,आवसेत पत्ता/मालूम नही होय.
तसोच पहिली बार बिह्याई गाव खासरलका आवत समज मा आय जात होतो की बिह्याईभाऊ गाव आवसेत म्हणून वू मोठो-मोठो बैलंईको घोलर नांद को आवाज गुंज उठत.
फाटकमा बिह्याईको रेहका पोहच, तसोच घरमालक  बैलंईनला सोड मग उनकी झील -पडदा उतारत चारो पाणी करत. बिह्याईला पायधोवन को पाणी दे बोठी्या /मस्त मानसन्मानलका पाहूनचार करत.
तसोच खासर/रेहका की पट्ट भरावत या एक दैड आय.दूर-दूरलका लोक आप-आपला मोठा-मोठा  तगडा बैल आनत.उनकी स्पधाॅ ठेवत .उनको नंबर आवत मोठो बक्षीस भेट.येन खासरको लहान पॄकार येलाच रेडू/रेळू कसेत.
आता सब जमानो बदल गयव सब खासर -रेळू बैलबंडी घरको कोटा को या एक कोंटोमा पड्या सेत .अना उनको मस्त सुंदर काळीलका चुल्होमा लगावसेत.सब सामाम आता एक कोंटोमा रन्नी पडेव
    सौ:ओमलता के पटले

खासर की यादगार सवारी

     खासर शब्द लकच मोरो अजी की याद आय गई मोला. खासर वोन जमानो मा अज को फरारी को सवारी वाणी. कदाचित मनला जास्त खुशी देनेवाली सवारी. 

मोरो माहेरको खासरला
झुली पळदा को साज
अजी धुरकोरी बसेव
जसो दूनियापर राज

       मी तब नहान होती. काकीजी को माहेर ठाणेगाव को. उनला आणन जानसाठी आमरी भी पोव लग. अना कब कब जाणला भेट्से मुन ओन् दिवस की बाट देखजन. एक घन की बात आय. काकिजी ला सकारी आणण जाबिन अना बडो दादा घर को बिह्या भी राबबिन, मुन अजी न आमला सांगिन. येतरी खुशी की का सांगू.. दुसरो दिवस पायटलाच आमी उठया.. अजी न हतोळी रोटी ना भेद्रा की चटणी खाईन. कोठामा को गई ला बांधेव रेहका काहाडीन. चक्का पर पाणी टाकीन. मोला लगेव धोवत रहेत चक्का ला. बाबुजीला बिचारेव त सांगीन की तपन लक चक्का को लकडा सुख जासे अना बेठ घसरण को भेव रवसें. बादमा अजी न खासर मा तनिस टाकीन अना ओको पर गोना हतराईन. बैल धोयकर झुल अना घोलर बांधीन. नवा कासरा बांधीन. चलनावो छाया की माय मुन मायला आवाज देईन. तसीच माय झोरा धरके सपरी मा आई. लाल बाली, चिरी को मेनपाटी पर लगाएव गोल गोल लाल कुकु, हातमा लाल गुजगुजी बंगड़ी,पाटली ..,नाक मा सरदा की नथ,, पाय मा पैरपट्टी, तोडा, पिंजन अना मसरी का जोडवा….मी देखेव त दंगच भय गई. साक्षात पंढरपुर की रुकमाई. 
      अजी न खासर जुपिन.आमरी सवारी गाव जाणला तयार भई . मंग बसनसाती एक घन हांनग्रा हिंगरी भई.. मंग बसण मज्या आव ,पायदानी पर पाय ठेवन, अना तीन घन उतरन. है…..बैल त रे.. चली आमरी सवारी  गुळ गुळ . मेंदिपुर को पहले पहले आंबा की अमराई आयी तसा आमी उतऱ्या….मस्त पाड पड्याता…. पाड खात खात अदिक खासर को मंग धाया अना खासर मा बस्या . सामने एक फाटेव तुटेव कपडा को बैरागी दिसेव ना आमरा बैल तांगड तींगड करण बस्या ना कासरा आवरता आवरता खासर बाजू को नाला मा सरकी धसी. आमरा सात गया ना पाच रह्या. बडो मुश्किल लक खासर निकली ना आमी चीडी चूप ठाणेगाव गया.

सौ छाया सुरेंद्र पारधी
सिहोरा

खासर की सवारी

एक यादगार अनुभव

मोरी आई सांग......
लहानपनमा घडेव किस्सा.....

आयी खासर की याद
मन आठवन का हिंदोळा खासे
बंधुराया आनन आव
मन हरीक होय जासे

मोरी आई सांग....
एक बार की बात आय मोरी आई चिंदुटोला गयी होती.चिंदुटोला यव गाव मोरो आई को बाबुजी को आय पर....मोरो आईका बाबुजी भूरकनजी पारधी इनको आईला लेकरू होत ना मरत.जीत्ताच नही रव्हत होता.एकबार भुरकनजी पारधी का बाबुजी मन्साराम पारधी इनका दोस्त रघुनाथ पारधी ग्राम बडद.ये गया चिंदुटोला अना सहज कयीन मन्साराम मोला लेकरूबार नाहात अना तोला होसेत पर मर सेत.आता असो कर यन बार जो भी लेकरू होये.टुरा या टुरी तु मोला देय दे. मन्साराम भाऊन बी वचन लेय लेईन. आंदी को राजका वचन का बडा पक्का,प्राण जाय पर वचन न जाय वाला. मंग टुरा भयेव भूरकनजी पारधी.अना वचन को मुताबिक वु टुरा बडद को रघुनाथ पारधी ईनला देयेव गयेव.यन कारनलका भूरकन पारधी बडद निवासी भय गया.अना उनको बाद जे तीन बहीन भाई भया दुय टुरा अना एक टुरी वय बी बच गया.
   त आता आवुसु मुद्दा पर म्हणजे खासरको (रेहेकाको) मभुरकनजी पारधी का च्यार टुरु वोको मा मोरी आई दुर्गा बाई सबसे मोठी.देव पारधी सबसे लहान. एकबार सब बहिण भाई मिलके चिंदुटोला जानसाठी तयार भया.आता वोन जमानोमा कहाकी सायकल अना कहांकी मोटर...।
पटकन जुपो बईल
अना सजावो खासर...
जानकी तयारी भयी अना स्वारी म्हणजे च्यारही बहिणभाई खासर परा विराजमान भया.अना घुंगरू बजावत बईल रस्तापरलका धावन बस्या.एकवन ,दूयवन करता करता चिंदुटोला जवर कुच करन बस्या.मियन कपळा मा तहानलाळु,भूकलाळू संगमा बांध देई होतीस.वय खात खात बात चित करत चिंदुटोला कसा पोहोच्या काही पता नही चलेव. चिंदुटोला मा भूरकनजी पारधी का भाई छगनलालजी पारधी इनका चार टुरु आपलो बहिण भाईला देखके बडा खुश भय गया.
तिलकचंद पारधी,माणिकचंद पारधी,शिवा पारधी अना सबसे लहान तानु पारधी बडीबाई आई बडीबाई आई मुन नाचन बस्या.बडीबाई म्हणजे दुर्गा बाई सबकी लाडकी.च्यार दिवस पाहुणचार,अना हासी मज्याक,खेल मा कसा बित्या पता नही चलेव.मंग आयेव वापस जानको दिवस.दुपारको बाद तीन च्यार बज्या रहेत घरलका चिंदुटोला का काही भाईनला धरके रेहेका अखीन सजुमान भयेव.अना भाईसंगमा मोठी बहिण अखीन रेहेकापर बसके सबकी अनुमती लेयके चिंदुटोला लका बडद जानसाठी निकल्या. 
अर्धो रस्तावरी आया म्हणजे आंबेतलाव कालीमाटी अना धीरू धीरू अंधारो पळन बसेव. बडीबाई सबमा मोठी वोला चिंता सतावन बसी.पर आपलो लहान भाईनला रेहेका परावनसाठी वा कवन बसी. रस्ताको जरासो दुर दुय डोरा चमकत होता अना संग संग चलत होता. बईल बी बुजळान बस्या.भाई घबरान बस्या पर दुर्गा बाईन हिम्मत नही सोळीस. भाईनला धीर देत होती.काहीनही भाऊ लाईट होये कोनीतरी टार्च मारत रहे. पर बाघदेव बाबाजीन काहीच करीस नही गावको सीव वरी सुखरूप  छोळ देईस.अना मंग चली गयेव.बडीबाई मन को मन मा भगवान को धावा करत होती.वाच पुकार दुर्गा मायन आयकीस.

सौ.वर्षा पटले रहांगडाले
मु.बिरसी (आमगांव)जि.गोंदिया

खासर

उन्हारो को दिवस मा आम्ही आई अना मोरी दुय बहिण अना मी कोयलारी मामा को गावं गावतर खानला जात होता.आमरो पंधरा दिवस को गावतर को बाद  बाबुजी खासर जुपकन आमला लेनला आवत आमरो सिंदीपार त् कोयलारी दुय गावको बिचमा नागझिरा अभयारण्य अना असो जंगलमालक् जंगल स्वारी वा भी खासर की बहूतही मनोरंजक रव्.

चांगली खासर अना दर्जेदार बैल,मोठ मोठा घोलर नवी कोरी झुल योव प्रतिबष्ठा को प्रतिक रव्.ससुराल मा आपलो चांगलो दर्जा रहे पायजे म्हणून बाबुजी आटलो खासर अना बैल जोडी की विशेष काळजी लेत होता.

आमरो पंधरा दिवस को गावतर बाद बाबुजी आमला लेनला आया कोयलारी पासून खासर सिंदीपार जानसाठी सिधो अना जवळ को रस्ता म्हणून बाबूजीन् किसनपूर-सोनेगाव मार्ग पकडीन योव रस्तालका आमरो गाव मात्र पंधरा मैल को होतो.किसनपूर तळा मा आमरी खासर पहूची त् पहले सांभर चितर का दर्शन भया योव सब जंगल,हिरवी वनराई पशू पक्षी देखनला आमला बहूत मज्जा आवत होती.रस्ता कच्ची पायवाट समान होती थोडी दूर जाता आमरा बैल थपक्या बाबुजी ला एको अंदाज आयोव अना देखसेजन त् सामने बाघ सब घडराया होता.मी लहान होतो सब घबराया म्हणून मी भी घडरायोव अना यन डोळा लका मनभर बाघ देखेव ओन टाईम मा मोला वू बाघ घरं लिजानकी त्रिव् ईच्छा भयी होती.बाबुजी अना आई सबला धिर देत होती *आमर् घरं बागीणबुळगी से म्हणून बाघ देव दर्शन देनला आयोव अना आई पुटपुटान बसी तोरो साती रोज भात सिका पर ठेवूसू काही गलती भयी रहे त् माफ कर अना रस्ता सोड* बाघ ला दया आयी अना रस्ता सोडीस,खासर चलन बसी बाबुजी ला चिकन गोटा दिसेव बाबुजी न् खासर रोककन गोटा लेन साठी उतऱ्या वासला किकरा घासन को कामको उं गोटा होतो ओतरो मा चंगली कोंबडी दिसी बाबुजी न् गोटा मारीन त् वा उडाई मी रोवन बसेव *मोला कोंबडी देखन की होती* बाबुजी न् चतुराई लक गोटा गोना खाल् छूपाय देईन अना मोला सांगीण का कोंबडी उडाय जाय म्हणून ओला लपायकन ठेई गयी से

आता घर आयोव पर बाबुजी मोला कोंबडी देखावत् नव्हता.आई सांगनला बसी का बेटा तोर् साठी कोंबडी की भाजी बनाय रही सेव.सैंपाक भयोव अना आई न् मोला जेवन ला बुलाईस ताट मा भाजी देईस वा खेळा भाजी होती पर मी *कोंबडी की भाजी म्हणून दिल लक खायोव* बहूत मोठो होत वरी खेळाभाजी ला कोंबडी की भाजी च् कवत अना खात होतो.अजही आई ला फोन करुसू अना कायकी भाजी योव सवाल पर अगर ओन दिवस खेळा भाजी रहे त् आई कोंबडी की भाजी म्हणून सांगसे.अना आमी दुय माय बेटा बडो प्यार लका हसत रवसेजन.


शेषराव वासुदेव येळेकर
सिंदीपार जिल्हा भंडारा
दि. १८/०५/२१

रेहका एक यादगार सफर

  मी एक दिवस गच्चीपर संध्याकाळी बसी होती.आमरो घर को पुढो बड को झाड खालत्या एक बरात आई . बरात देखकर मोला लहानपण का वय दिवस याद आया. जब मोरो काकाजी को बिया भयेतो.
   मी चवथी मा होती ,तब मोरो काकाजी को बिया भयेव. उनको बिया की बरात अजभी याद से.     "यन यंत्रयुग को जमानोपेक्सा   सबसे निराली बरात होती
जेन पुराखोईन की परंपरा
का दर्शन कराई होती".
काकाजी को बिया भयेव तब उनकी बरात रेहकालक निकाली होती. संध्याकाळ को समय मा काकाजी की बरा त बडेगावलक मुंडिकोटा रेहाकालक निकाली.मी सबसे लहान होती,मी काकाजी संग उनको रेहका मा बसी.काकाजी को रेहका पुढं पुढं अन् बाकी का रेहका मंग मंग होता. बईलईनला झुलीर टाकीतीन , गळा मा घुंघुरु अन् संध्याकाळ को झुरझुर हवा मा रेहका लक बरात निकाली होती.
आजभी काकाजी को बिया की याद मनला अलगसी खुशी देसे.रेहका लक निकाली बरात की सर अजको गाडी को बरातला नही आव.रेह का की बरा त जीवन को एक यादगा र सफर आय.अज वा लहानपण की याद, याद च  रय गई. यन यंत्रयुग मा रेह का लुप्तच भय गया. आब को पिढीला रेहका यव शब्दच नवीन लग से.कहा गया वय पुराना दिवस , कहा लुप्त भया रेहका ..असो लगसे आपलो लेख,कविता,कथा कहाणी माच रेहका जिवंत ठेवनो पडे .जेन कारण पुढो को पिढीला  आपली पारंपरिक साधन माहीत रये.

सौ.उषा रहांगडाले (बिसेन)

रेहका एक यादगार सफर

एक बार कि बात आय मी लहान होतो ८ - ९ साल को मोरो घर क बाजूला आमरा बडोजी इशुलाल जी रहांगडाले रवत होता उनक दुसरा नंबर को टूरा  को बिह्या भयेव आता भोवजीला आणण जाणो होतो पयले कहाँ कि गाडी मोटरी रेहेका को जाणो . मोला बडोजी कवण बस्या आपलोला तीगाव जाणो से , मी कयेव मोरो त स्कूल से मी छुट्टी नाही मार शिकू. तब  बडोजी स्कूल का अध्यक्ष होता त ऊनना कयीन उ मोरो पार छोड दे. पर मी स्कूल मा चली गयेव आमरो पिसे गुरुजी को तास चालू होतो. पिसे गुरुजी बडा कडक होता . वातरोमांच मोरो बुलावा भायेव कि देवराज ला ऑफिस मा बुलयी सेन, मी घाबराय गयेव कायला बुलयीन बाबा. देखुसू त वाहा बडोजी बस्या होता. आमरो हेड मास्तर न कयीन कि तू आपलो दप्तर धर ना घर जाय. मी घाबराएव पर बडोजी ला देख के सब समज मा आय गयेव कि इन न मोरी छुट्टी मांगीन पर मी न कयेव पिसे गुरुजी जब जाय कयेत तबच मी घर जाऊ त बडोजी वर्ग मा आया ना छुट्टी मांगीन.मंग आम्ही खाचर जुप्या ना तीगाव कि तयारी कर्या. खाचर को जाणो मस्त बयील सजाया रेहका सजाया ना गया तीगाव कचो रस्ता मस्त मजा रेहका कि, तुतारी पडी त मोरो काम उत्तर के आन देनको. काही भी काम पडेव त "पप्पू उत्तर बेटा" .मी मस्त मजा लेत १० गन  खाल्या उतरण को चलतो खाचर पर बसन को. आंबा कि घात होती रस्ता मा आंबा तोडत जानको असो करत करत तीगाव पोहोच्या.वाहां गयेव पर नवीन पाहुणाहीनको मस्त पाहुणचार. दूय दिवस रहके वापस भया . अशी मस्त मजा आई रेहका कि.

आता त येन युग मा रेहका गायब च भय गया. आता रेहका यव शब्दच नवीन लग से.
सब रेहका गया फक्त याद रय गयी .

देवराज भुरकन पारधी 
मुळगाव - वडद, हालमुक्काम (नागपूर )
९५४५०६८०९०

  
         खासरकी (रेहका) एक यादगार सफर.
                      
खासर की करुण कहाणी. आता खासर गायब भय गयी.
ना ओकी जागा मोटरसायकल ना कार न लेईस.खासर च्यार प्रकार की रवत होती. 
१. दुय सुपी रेहका जेव पोवारी की आनबानशान होतो.  आब जसी एम्ब्यीसीडर कार वानी मंघ पुळ  चापला   सुपली रवत होती.
२. एक सुपी रेहका जेला खाली सामनेच सुपली रवत 
   होती. जसी मोटरगाडी ला सामने तोंड ना मंघ सपाट   
   रवसे.
३. बोळखी खासर. जेला वरतं झाकन मणजे चाप रवत  
     नोहोती. ओला छाटी भी कवत होता. 
४.छेकळा,जेला रेळु भी कवत होता. पहले जितऊत बैल 
  को पट भरत होतो. ओन्ज्या छेकळा ला बैल जुपसानी    हारजीत लगावत होता.
जास्त दूर कायला. मोरो बीह्या भी रेहककोच आय.ओला ५० साल यंदा ११/५/२०२१ ला भया.मोर लगीन क बरात ला तेरा रेहका होता. गुडुर साती घरकोच  रेहका चांगलो सजाईन होतीन. रेहका का चक्का नवीन होता, चक्का ला लोखंडी बेठ ना ओक वरत्या  पुन्हा रबरका बेठ  होता. जेक लका रेहका मा दचका नोहोतो लगत. रेहका पर झूल को पळदा मंघपुळ झळपी लगी होती. बैल परा रंगी बेरंगी झूल होती, शिंग लाशींगोटी, मोहोरपटी  ना मोठमोठा घोलर बांधीन. नवरदेव मणुन मी गुडुर परा बसेव. मोरो फुप्याजी धुरकोरी होतो. मोर संग तीन करोली एक पानभरीन भी बसी होती.सामने सामने च्यार दफरी ना दुय पाउल्या. दफरी का तान लका बरात लगीन लगावन गयी होती.वा रेहकाकी मज्या काही अलगच होती. 
दुय सुपी रेहका आमरं समाजकी आन बा शान होती. पायलगनी, बीह्या, नवरचुळा,अखाळी,दसवी,चारमहीना (खाजो) येतरा नेंग होत होता ना उनमा रेहका को मोठो काम रवत होतो. बीह्याईक गाव आणनला जात त दुर लका घोलर को आआवाज आयकशानी सब सरभराई करत होता. रेहकाला खुप मान होतो. नविन बोहुबयदी ला आणन जानको मान बुजरुकहीनला भेटत होतो.जमानो बदलेव ना रेहका,खासर नामशेष भया, पर आब भी गोमाटोला मा मोर ससुरवाळीमा सपरी क एक कोनामा रेहका ठेई से.रेहका क जागापर कार ना छाटी, छेकळा क जागापर फटफटी आयी. पयले नवरी टुरी ला
बुजरुक आणन जात होता, आता जेको काम ऊच जासे. कब जासे ना कब आवसे पताच नही चल.
                       
डी पी राहांगडाले
       गोंदिया
खासर 

विषय काचर को से म्हनुन मी ख़ुद ला रोक नही सकेव 
आता आमरी पोल खुले त् खुले पर मी येव अनुभव ज़रूर सांगुन ।
बात आय आमरा काकाजी , श्री तेजराम जी पारधी इनको बिह्याकी,बरात कवलेवाडा लक् दवनीवाडा गयी होती,खासर की बरात होती,मी ४-५ मा शिकत् रहू ।मोरो एक रमेश नाना से,पक्को देव को जीव ।दुनिया-दारी संग काही लेनोदेनो नही,(उदा:)क्रिकेट मा भारत जित् ,का पाकिस्तान ।एकाध खिलाड़ी न् छक्का मारीस त् रमेश नाना की ताली जरुर रव्ह सेती,मंग छक्का भारत को खिलाडी मार् या मंग पाकिस्तान को सब बराबर ....फक्त छक्का लगेव येकी खुशी पक्की ।
त् असो आमरो रमेश नाना न् भी बरात साठी उनकी छाटी तयार करीन ।तसी छाटी की भरती पुरी भय गयी होती,पर मोरो अजी को कहेव पर डाटा-कुची मा मोरो भी नंबर लगेव् खरो ।बरात संग आमरी छाटीै भी शामिल भयी ।रमेश नाना ला लुभान नाना न् मजाक-मजाक मा एक कड़ी चढाय देयीस की,”आम्हरी छाटी त् लगंसे सबदुन मंग रहे “अना मंग रमेश नाना न् सिद्धो ५ वो गीयर मा छाटी भगायी होतीस ।भगावनो को चक्कर मा एक आगं को आवना कब् निकलेव् पत्ताच् नही लगेव ।कसी-बसी छाटी दवनीवाडा पोहोची ।आता कसो करबीन् येन् बात पर प्लानिंग भय गयी ।आम्ही लगीन लगायकन जेवन वैगेरे कर कन जानोसा वालो घर् सोवन ला गया त् रमेश नाना ला बिचार्या की आवना को कसो करबीन त् ? (एक मत लक् रमेश नाना अना अरुन नाना न् सागींस )की काम भय गयी से ।सकारीस लवकर उठाईस रमेश नाना न् सबजन ला ,काहे की नास्ता को टाईम एकदम परतकाडीच् रव्ह ।
त् लुभान नाना न् छाटी देखन की मनस्या देखाईस, म्हनुन छाटी जवर सबजन गया ।त् बटा छाटी की त् दुयी भोवरी एकदम टका-टक दीसी । आता... मोरो मनमा भोवरी कोनतो काचर की बदल-कन भयी असी उत्कठा निर्माण भयी त् रमेश नाना न् एक बड़ी मस्त काचर कन् बोट देखाईस ।मी जरा अचंभीतच् भयेव ।काहे की वन् खाचर पर श्री टिकारामजी पारधी कवलेवाडा लिखेव होतो ।पन रात को बेरा भोवरी बदली भयेव लक् या बात काही ध्यान मा नही आयी की वा खाचर (गुडुर)आय ।वोन् बेरा रमेश नाना न् एक बहूत मोठो समझदारी को उदाहरण पेस करीस,रमेश नाना अना आमरी न् टिम एक पल को विलंब न करता आपली दुयी भोवरी आपलो छाटी मा वापस लगाय देया ।अना मंग कसी बसी गोमाटोला मोरो मावशी को गाव् जायकन आवना की मरम्मत कर स्यानी कवलेवाडा सबदुन मंग् लक् पोहोच्या होता ।या बात अजवरी फक्त आमला चार जनलाच् माहीत से आमरो गाव मा अन् अज पासुन तूम्हला।

नामदेव अनंतरामजी पारधी


       
खासरकी (रेहका) एक यादगार सफर
खासरको मोरो यादगार सफर
लेखक - गुलाब बिसेन

खासर (रेहका/गुडूर) येव संस्कृतीको एक आवन जानको महत्वपूर्ण साधन. या खासर बियाक् बरातको एक महत्वपूर्ण अंग होतो. एक जमानो असो होतो का खासर बिगर बियाक् बरातकी कल्पनाच नोहती करता आवत. आधुनिक युगमा आवन जानकं गतीमान साधनयीनकं उपलब्धताकं कारन खासर आता अाखरी घटका मोज रही से. असोमा मी "खासर युगको" एक प्रत्यक्ष दर्सी नही प्रत्यक्ष अनुभव दर्सी रहेलक खुदला भाग्यवान समजुसू.

मी बारा तेरा सालको होतो तब् मोर् मोठ् फुफंबयीनको बिया भयेव. तब् मोरा बाबुजी, मी, भाऊ, आई अना माय आमी सितेपारलका खुरखुळीला (मोरा फुफाबाईको गाव) गया. घर् गायीढोर रहेलक अजी लगीनक् रोज आवनार होता. बियाक् रोज बरात खासरलका आयी. लगीन लगी. बिया भयेव. दुसर् रोज नवरीला आननला जानकी तयारी सुरू भयी. आमरी खासर येन् बरातसाती तयार भयी. आमर् खासरसंग् एक छकळा, एक बंडी अना तीन च्यार खासरीबी होती.

संध्याकाळी नवरीला आननला मलपूरी जानसाती आमरी बरात खुरखुळीलक निकली. घरकी खासर रहेलक आमी दुयी भाई होताच. जानकोबेरा जेव वू मी आवूसू मी आवूसू मुन टुरूना पोटु खासरमा बसनला तयार होत होता. येन् बरातला जानक् धुंदमा आवनक् बेरा नवरी अना नवरीसंग् गयी करोलीलाबी आननो से येकोबी ध्यान भूल गयाता. पर समयपर या बात ध्यानमा आयेलक एक खासर रिकामी ठेवनोमा आयी.

खासर,गाळो अना छकळाकी आमरी सवारी चली नवरी आनन. खुरखुळी - पांजरा - सरांडी - बिहिरगाव - बिर्सी - मलपूरी असो आमरो रस्ता होतो. येव रस्ता तिरोडा - तुमसर हायवे रहेलक पूरो डांबरको बनेव होतो. तब् आमर् गावकनको रस्ता माती गोटाको रहेलक येन् डांबर रस्तापरलक जाणार् खासर अना बयीलक् खुरको टपटप आवाज कानला मोठो प्यारो लगत होतो. आमरी बरात बिर्सीला जातवरी पूरो अंधार पळ गयेतो. 

आमरी बरात बिर्सी गाव वरांडस्यान पुळ् निकली होती. येतरोमा आमर् खासरक् जुवाळीकी बारती टुटी. बारती टुटेलक बरात रस्ताक् बाजूला रूकी अना आमर् खासरकी बारती जोळनो चालू भयेव. काही बराती पेसाबला उतर्‍या. एक्का दुक्का ट्रक सोळीसत्  पुरो रस्ता सुनसान होतो. असो डांबर रस्ता मी पयलो बारच देखत होतो. 
 
सुनसान रस्ता देख आमी टुरूपोटु सवान अना निहीन रस्तापर मज्यामा लोरन बस्या. असो रस्तापरा लोरनको येव जिवनमाको पयलो अना आखरी अनुभव अजबी मोला याद आवसे. आमर् खासरकी दुरूस्ती होयेपर आमरी बरात मलपूरीक् रस्ताला लगी. येव खासरको सफर खतमच नही होये पायजे असो लग्. 

गुलाब बिसेन (दि.१८/०५/२०२१)


रेहका को यादगार सफर


         कोणतीबी चीज यादगार तब बनसे या त् वा पहली रव्हसे या वोक् मा काही विशेष घटना घटसे. अशीच एक घटना मोला आब् बी याद से. 

                 मी १४ - १५ साल को होतो तबकी बात आय. मोर् मावशी को बिह्या भयेव. आमी वोला आणन ला मामा को गाव सोनी ल् पाटेकुर्रा गया होता. जानक् टाईमपर मस्त गया. राती जेवण क् टाईम पर आमी वहॉ पोहच्या. तीन रेहका मा सात आठ जन होता. काहेका वापसी मा नवरी ना करोली की सवारी बढनेवाली होती मून इतल् कम लोक गया होता. राती जेवण करस्यार आराम क-या. सकारी चाय नाश्ता करके रेहका जुपकर भया. दुय रेहका इनमा धुरकोरी, नवरी अना करौली बसी. एक रेहका पर थुरकोरी ना बचा तीन चार जण बस्या. उनमा मी बी होतो. पाटेकुर्रा ल् सोनी आवन साती मुरदोली पासुन मुंडीपार वोरी करीब ६ किलोमिटर जंगल पडसे. बीच मा कोणतीबी गाव नाहाय. 

              जब आमरा रेहका बीच जंगल मा आया तब आमर् रेहका की भोवरी खसी. वोको बेठ रोड क् खाल्या जायकर पडेव. आता आयी पंचाईत. वहॉल् दुही बाजू का गाव तीन तीन किमी होता. आमर् संग काही अनुभवी लोक होता. जंगल जानेवाला. उनन् नवरी ना करोली क् रेहका ला वहॉल् रवाना कर देईन. 

                आता आमरो भोवरी खसेव रेहका रहेव. सब जन खाल्या उत-या. भोवरी का पुठ्ठा, खांब ना बेठ रेहका मा मंडाईन. मंग जंगल माल् एक बल्ली ना मजबूत वाला बेला आणीन्. वोन् बल्ली ला जुवाडी क् वो-ह्या ना असकुड क् खाल्या बेला लका बांधीन. मंग सिर्फ धुरकोरी रेहका मा बसेव. ना धीरू धीरू रेहका हकालीस. बाकी चार जन पैदल रेहका क् मंघ मंघ चलत करीब ३ किमी. मुंडीपार वोरी आया. मुंडीपार मा एक परिचित आदमी क् यहॉ ल् एक भोवरी मांगकर भयी. वा भोवरी आमर् रेहका ला चढाया. मंग रेहका मा बसकर सब जन सोनी मामा क् यहॉ आया. असो येव रेहका को सफर बहुत यादगार रहेव. 


                   चिरंजीव बिसेन
                                   गोंदिया

 खासर (रेहेका): एक यादगार सफर

पटमा छकळा (रेळू) को वापर होसे अना छकळाको मोठो रूप म्हणजे छाटी जेकोमा तीन चार जण बस सिकं सेत. छाटीला एक किंवा दुय सुपी चाप लगी रहे तं वोला रेहेका अथवा खासर (खाचर) कसेत. बिह्यामा जेनं सजी सजाई खासर पर नवरदेव बसं से वोला गुडूर कसेत. खासर येव पयलेको यातायातको प्रमुख शानको साधन होतो. जसजसी मोटार, कार, फटफटी आयी तसतसी खासर कालबाह्य होन बसी. आता वा दुर्लभ भय गयी से.

मी आठवीमा होतो. आमरी खासर गुडूरवानीच होती. मोरो भोवजीला आननला मोठोजीसंग मी अना मोरो काकंभाई आमरो खासरलक धापेवाडा जात होता. निलागोंदीजवर पोहोच्या तं एक पाचक रेहेकाकी बरात आमरो पुढो पुढो जात होती. गाव आयेव तसो बाजा बजनो सुरू भयेव. बरात बीच गावमा पोहोची. सब गावकरी नवरदेवला देखन आपापलो डहेल अना बेस्कळमालक रहेका निहारत होता. मीनं परदा उचलके देखेव तं आमी गावमा जसतस सिऱ्याच होता. बहुत पूढो गयी बरातला आबंबी लोक देखतच होता. आमरो बैलइनको घोलरको अगाज आयेकके आता सब लोक पलटके आमरोकन उत्सुकतालक देखन बस्या. 

घडीभरमालंच दूय माणूस अचानक आमरो खासरको संग संग चलन बस्या अना तीन जन पुढो पुढो धावतच सुट्या. उननं बरातला रोकके ठेईन. आमरी खासर वहा पोहची. वय तीन जन बराती अना बाजावालोइनला डाटत होता. "अरे, नवरदेवको गुडूर एतरो मंघं सोडकन तुम्ही पुढोच जाय रह्या सेव! तुमरोमालक एखादको बी ध्यानमा कसो नहीं आयेव्?" 

वोतरोमा बरातको पुढोको खासरमालक 'आपून खरोखर मंघंच तं नहाजन ना!' मुहून नवरदेवनं बाशिंगमालक बाहेर देखीस. वोला देखके गावकरी अचंभित भया. मंग उननं आमरो खासरमा देखीन. एक बुजरूक बरातीनं उनको भरम दुहुर करीस. सप्पा गावकरी अना बराती लोकंइननं बी खरी खोटीको शंका निरसनलाई आमरो खासरमा आमला देखीन तं कयको तोंडमालक हिटेव, "येला कसेत असली गुडूर!" 

वा बरात पुढोको गाव सोनपूरीकन लवटी अना आमी पुढो धापेवाडाको रस्ताला लग्या. धापेवाडामा बडभाऊको सुसरो घरं जबं सबला या घटना सांग्या तं सब लोटपोट भया. मोरी भोवजीनं तबं पासना मोरो टोपण नाव 'नवरदेव' ठेय देईस.

डॉ. प्रल्हाद हरीणखेडे "प्रहरी"
डोंगरगाव/ उलवे, नवी मुंबई
मो. ९८६९९९३९०७



खासरकी (रेहका) एक 
यादगार सफर 

पंधरा, बिस साल को पहिले की 
बात आय, तब खासर को बडो 
महत्व होतो ।आज खासर कि 
सवारी लुप्त होय रही से ।
अना बस गाडी को सफर सबला 
आसान अना मजेदार लग रही से।

मोला अजभी याद आय रही से ।
जब आमला आमरो अजी,माय 
सायनीमाय, सायनोअजी ,सब 
भाई, बहीन मिलकर मामा गांव, 
नहीत फुपाबाई को गांव, नहीत 
मावसीबाई को गांव, बिह्या बरला 
जानको रव्हत,आमरो खासरला 
म्हणजेच (रेहकाला) तयार 
करनको तरीकाच अजीगीनको 
बडो अलगच होतो ।वन खासरला
झुल पडदा लगावनो, खासरमा 
तनीस भरकर गोना डाकनो, 
थोडोसो रजई बिस्तर पकडनो, 
बईलईनला धोयकर, घोल्लर, 
खुळी, बैलईनपर झुल चढायकर 
मोठो थाटलका खाचर तयार भई 
मज्यां, माय अना सायनीमाय 
पटलीन घाई सरदाकी नथ,पाटली 
चिताईत, तरपसाखरी, तोळा, 
पैंजन, पयरपट्टी, करदुळा, बडी 
सुंदर तयारी करखन खाचरपर 
बडो शानलका बिह्याला जात 
होती ।वु बैलईनको घुंघरूकी 
आवाज, खाचरको भोवरी की 
गुळ -गुळ आवाज, बैल चलत
तब उनकी टप -टप आवाज 
अना दुही बाजुलक आंबा की 
अमराई अना आमरी खासर चल 
तब आमला अजको जमानोकी 
सफारी को सफर लगत होतो ।
खासर पहिले भी आमरी शान 
होती ।अज भी आमरी शान से ।

सौ. ऊषा बाई रमेशजी पटले नागपूर 




 खासरकी (रेहका) एक यादगार सफर


       मोरी खासरकी यादगार बरात
 .                     लेखक  - गोवर्धन बिसेन

मोरो  बियाकी बरात
एक   होती  यादगार |
आयी होती खासरमा
मोरी  भार्या  दिलदार ||

    सन १९९३ को सुरुवातला म्हणजेच ठिक १ जानेवारीला बुलडाणा जिल्हा परिषदको मोताळा पंचायत समितीमा सहाय्यक कनिष्ठ अभियंताको पदपर नौकरी ज्वाइंट करेव. उमर भी २६ साल भय गयी होती. अजी कवन बस्या, "गोवर्धन, यंदा बिया कर लेबीन. मोरी तबीयत भी चांगली नही रव्ह." ओन साल दुय तीन ठिकाणका रिस्ता भी आया पर योग नही आया रहेत म्हणून ओन सालं काही बिया जमेव नही. जानेवारी १९९४ को पयलो हप्तामा नागपूर मेडिकलमा किडनीस्टोनको ऑपरेशनको घनी अजी मोरो बिया देखेव बिनाच येन दुनियाला सोडस्यानी चली गया.
       दुसरो सालं म्हणजेच १९९४ माच मुंडीकोटामा रिस्ता पक्को भयेव. बियाकी तारीख भी १० जून निकली. बियासाती २३ दिवसकी सुट्टी मंजूर भयी अना मी ८ दिवस पयले बुलडाणा लक बड़ेगाव आयेव. आमरो डोस्कापर अजी को सहारा नोहोतो तसोच मोरो मोठो भाई भी ५ साल पयलेच स्वर्गवासी भया होता येन कारण लक बियाकी पुरी जवाबदारी मोरोदुन ८ साल मोठो मोरो मंजलो भाई पर आयी ह़ोती. बरात कायलक जाये येको नियोजन भयो नोहोतो. मीन बाबा (मी मोरो मंजलो भाईला लहानपन पासून बाबाच कसु) को सामने मुंडीकोटा जवळ रहेव लका मोठी ट्रांसपोर्टकी बस न करता पाच सय च्यारचाकी गाड़ी कर लेबीन असो प्रस्ताव ठेयेव. येको पर बाबा कव्हन लगेव, "जीप गाडीकी बरात आडीजातवानी लगसे. मुंडीकोटा जवळच से बरात खासर लकाच लिजाबीन. खासर पोवारीकी शान आय." अजी नही रहेव लका मी अजीको रुप बाबामाच देखुसु अना उनकी आज्ञा अजी की आज्ञा समझकर उनको आदर करुसु. आखरी खासर लक बरात लिजानको पक्को भयेव.
          आता खासर जमावनकी तयारी सुरु भयी. ओनं जमानोमा खासर जवळपास लुप्तप्राय होन बसी होती. काही होती पर ओको उपयोग बंद सारखोच होतो. चाप अना भोवरी काहाळस्यान खासरको सांगाळा (छाटी) डयलमा नही त कोठामा एकबाजुला ठेयी रव्हत. मामाजीको यहां लका गुडूर (नवरदेव नवरी की खासर), मोरो मोठो भाईको सुसरोकी एक खासर, घरकी एक खासर अना कुटुंब मोहलाकी च्यार पाच खासर असी ७-८ खासरकी व्यवस्था भयी. ९ जूनला फलदान, बिजोरा अना हरदीका कार्यक्रम भया. मंग भयी बरात सजावनकी तयारी. गुडूरको खासरला मामाजीन नवीन कपडाकी मंगपुढ़ पडदी, बैलइनला रंगबिरंगी झालरदार झुलं, सिंगला सिंगोटी, मोहोरपट्टी अना मोठा मोठा घुंगरु घोलर असो साज सजायीन. बाकीकी भी खासर सजायकर भयी. तीन बजेच नवरदेव घरलका काहाळीन. मंदिर जवळ गुडूर अना खासरी तयार होती. मातामायका पाय लगस्यान मी गुडूर पर बसेव. गुडूरमा मोरो संग करोली म्हणून मोरी मोठी बहिण, फुपेबहिण, मोरी ८-९ साल की लहान पुतनी, एक वरसालीन अना धुरकुरी (गुडूर हाकने वालो) म्हणून मोरो सोनेगांवको जीजाजी बस्या. बाजा वालोईनन डफरीला ताव देईन अना बरात जानसाती तयार भयी. च्यार डफरी वाला अना दुय पाऊल्या सामने सामने बजावन लग्या. उनको मंग मंग गुडूर अना गुडूरको मंग बाकीकी सपाई खासरकी बरात बड़ेगाव लका निकली. काही लोक खासर त काही सायकल लका अना काही पैदलच बरात संग निकल्या.
         गावको बाहेर बरात निकली का मंग बाजा वाला चुप होय जात. मुंडीकोटा जान साती बिरसी पर लक पक्को रस्ता होतो. पर वु थोड़ो फेराको रस्ता होतो म्हणून सिदो अना जवळको असो बोरगांव, गांगलाको कच्चो रस्ता लका बरात निकली. मंग सामने गाव दिसेव का बाजा वाला डफरीला ताव देयस्यान बजावनो सुरु करत. बैलईनको घोलर अना घुंगरु को घुल्लर घुल्लर आवाजमा शान लका बरात गांगलाको बाहरच निकलीच होती त मंग लका कोणीको आवाज आयेव, "अजी, बरात रोको. घरकी खासरको उजवो बाजूवाली भोवरीको बेट निकलेव. थोड़ोसोसाती भोवरी खसस्यान खासर उलटता उलटता बची." मंग भोवरीपर बेट चड़ायस्यान पानी टाकीन. यकोमा जवळपास अर्धो पाऊन तास बरात रुकी रही. 
       बरात पांजरावरी पोहची होती. बाजावाला डफरीला ताव देयस्यान बजावन बस्या. पाऊल्या भी तालमा आयस्यान सिलीमाको धुनपर सुर काहळन लग्या. ओतरोमाच आमरो गुडूर धडाम भयेव. गुडूरकी आस्कुळ मुळी होती. कसो बसो गुडूर लका सपाई जन बाहेर निकल्या. बाका भयेव कोनीला काही लगेव नही. पांजरामा मोरो मावस भाई रव्हत होता. वय भी बरात संगच होता. मंग उनन घर जायस्यान आपलो टुरा संग उनको घरकी खासरकी आस्कुळ आनीन. कसोबसो गुडूरको डोंगीमा आस्कुळ जमायकर दुयी भोवरी लगाईन. येन चक्करमा दुय तास बरबाद भया. पाच बजे पोहचने वाली बरात मुंडीकोटामा जवळपास ८ बजे पोहची. नवरदेव उतरावन साती एक डफरी वालो नवरीको मांडोमा गयेव. उतनलक च्यार पाच सवासनी बाजावालो संग आयी अना गुडूर पर सबला सरबत पिवायस्यान नवरदेव म्हणजे मोला गुडूर परलका उतराईन. अना ७ बजे लगनेवाली लगीन राती १० बजे लगी. तबको बेराको हिसाब लका बहुत टाईम भयी होती. आबको जमानोमात येन टाईमपर लगीनकी सुरुवात होसे.
        दुसरो दिवस नवरी सोपेवको बाद वापसीमा नवरी संग उनकी फुपेबहिण अना ९-१० सालकी नवरीकी मामेबहिण करोली म्हणून गुडूरमा बसी. एक खासरमा धुरकोरी धरस्यार ५ जनच बस सकत होता म्हणून मोरी फुपेबहिण अना वरसालीन दुसरो खासर पर बसी. मुंडीकोटा लक १० बजे वापसीकी बरात निकली. रस्तामा गुडूरपर सौ.तेजेश्वरी (नवरी) असहज महसुस करत होती. जीजाजीनं गुडूरमा चांगली तनीस भरस्यानी चादर सवारी होतीन. बसनकी जागा उची भयेवलका सौ.तेजेश्वरीको डोस्कीला गुडूरकी चाप लगत होती म्हणून मान झुकायस्यान बसी होती. अना येन कारणलक सौ.तेजेश्वरीकी मानला कर लग गयी होती. आखरीमा बरात जवळपास १२ बजे बड़ेगाव पोहची. नवरदेव नवरी मातामायको मंदिर जवळ गुडूरपर लका उतरायस्यान नाचत गाजत बरात घर आयी. डहलमाच प्रवेश द्वारपर मायनं नवरदेव नवरीका पाय धोयकर ओवाळीस अना सौ.तेजेश्वरी चावुरको कलस स्पर्श कर पयलो गृह प्रवेश करस्यान खरो अर्थ लका पटले कुर सोडस्यानी सदासाती बिसेन कुरमा समर्पित भय गयी.
       
असा नसीब पाहिजे
खासरमा   बसनला |
आता  ढुंडेती केतरा
दिस  नही  सपनला ||

        असी या मोरो बियाकी खासरकी एक यादगार बरात मी कभीच भुल नही सकु. खासरमा नसीब वालाच बस्या सेती. आतात सपनमा भी ढुंडेत त खासरमा बसनला भेट नही. हाँ येकी जागा आता कार न जरुर लेयीसेस पर खासरमा बसनकी मज्या काही औरच होती.

इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
          मो. ९४२२८३२९४१
            दि. १८ मई २०२१

Sunday, May 16, 2021

विठ्ठल रखुमाई ६१



 




 पोवार इतिहास साहित्य अना उत्कर्ष द्वारा आयोजित   काव्य स्पर्धा क्र. ६१            तारीख :-९/०५/२०२१ 
                    विठोबा-रुखमाई
                    **************
संत को माहेर आय पंढरपुर ।
बाप विठोबा, रुखमाई माय ।।
आषाळी,कार्तिक एकादसी ।
संत की वारी पैदल च जाय ।। १।।

भक्त  पुंडलीक ला दे दर्शन ।
जनाबाई संग दरण  दरीस  ।।
रविदास  संग ढोर ओळीस ।
एकनाथ  घर  पानी भरीस ।। २।।

चोखामेळा ना  गो-या  कुंभार।
मीराबाई भक्तीमा पागल भयीं।।
सकुबाई घर खंबाला बांधीन  ।
सावंता क भक्तीला वाण नही।। ३।।

संत तुकाराम की बातच न्यारी।
जेण विठोबा की भक्ती करीस।।
निवृत्ती,ग्यानदेव,सोपान काका।
मुक्ताईन माहेरको रस्ता धरीस।। ४।।

आषाळी,कार्तिक एकादशीला।
भरसे यात्रा ना संत को मेला  ।।
तनमनलका भक्ती करसेती  ।
ताल,मृदंग को होसे झमेला  ।। ५।।

पंढरपूर सारखो भक्ती मेला ।
जगमा कोनज्याच दिस नही।।
 बारबार मस्तक ठेवू चरनमा ।
मायबाप मोरा विठोबा रुखमाई।। ६।।
             *******
डी पी राहांगडाले 
       गोंदिया
[5/10, 11:11 AM] सौ छाया सुरेंद्र पारधी: *पोवार इतिहास साहित्य अना उत्कर्ष समुह द्वारा आयोजित राष्ट्रीय पोवारी काव्यस्पर्धा* : *६२*
*विषय:- विठोबा रुकमाई*

संतोंकी भरसे जतरा
पंढरपूर की नवलाई
बाट भक्त की देखसेत
मोरा विठोबा रुकमाई

एक ईंटपर विठोबा
संग वकी रुकमाई
खर् भक्तला ढुंडसेत
मोरा विठोबा रुकमाई

भक्त दर्शनला आवसे
देव दर्शनकी घाई
मंग मनमा हाससेत
मोरा विठोबा रुकमाई

सुख दुख आये जाये
चिंता करन की नही
सुख दुखका साथी सेत
मोरा विठोबा रुकमाई
मोरा विठोबा रुकमाई
********
*डॉ. शेखराम परसरामजी येळेकर* नागपूर ९/५/२०२१
[5/10, 11:11 AM] सौ छाया सुरेंद्र पारधी: पोवार इतिहास साहित्य अना उत्कर्ष द्वारा आयोजित काव्य स्पर्धा

*विठ्ठल रखुमाई*

विठ्ठल रखुमाईकी सुरूप जोडी
युग युगांतर उभा सेती पंढरपुरी
जीव शिव की जोडी उभी इटपरी
माता रूकमाई की साडी भरजरी

नरहरी सोनार निस्सीम शिवभक्त
कळस नही देखत विठ्ठल मंदिरको
आयेव् एक भक्त विट्ठू माऊलीको
बनावजो नरहरी करदुळा विठ्ठलको

दुविधामा फसेव सोनार भाबळो
विठ्ठल मुख देखनकी नहाय आस
पट्टी डोराला बांधीस , लेसे माप 
महादेव साक्षात,असो भयेव भास

पट्टी डोराकी काहाडके दिस विठ्ठल
भयेव असो वोको संग बार बार
मंग करदुळ पुरगयेव कमरला
ना परब्रम्ह को भएव साक्षातकार
 
अनंत काळापासून  उभा से ती
सावरो रुप दुही मोरा मायबाप
तनमनलक  दर्शन उनको लेवुन 
मीलजाय शांति ना हरजाय ताप

असो सुंदर माहेर से पंढरपूर 
लगसे आषाळी एकादसी मेला
नतमस्तक होवुन ओक चरनमा
होय संत जनकी  भेट पंढरीला

सौ छाया सुरेंद्र पारधी
सीहोरा

विठोबा रुकमाई

पुंडलिक ला वरदे हरी विठ्ठल ज्ञानदेव तुकाराम महाराज कि जय ||

कोणी कसेत टाळकरी |
कोणी कसेत नामधारी ||
पण आम्ही तं आजण विठ्ठल का वारकरी ||१||

आमरो काम मा भी विठ्ठल |
आमरो नाव मा भी विठ्ठल ||
आमी रोज च देखसेज रखुमाई विठ्ठल ||२||

सावलो रूप से 
मूर्ती साजरी से |
अठ्ठावीस युग पासून
इटपर उभोसे ||
आमरो मन मा सदा भेटणं कि आस लगीसे ||३||

तुळसी माळ सदा गळोमा शोभसे |
मस्तक पर चंदन को टीका सजिसे ||
पिवळो पितांबर लक आसमान सजिसे ||४||

संसारिक बंधन लक वारी नहीं कर सकू |
माफ कारजो विठ्ठल मोला माफी मांगूसू ||
जब भी आये आशीर्वाद तोरो दर्शन ला जरूर आऊ ||५||

सदा तोरो नाव रहो मोरो मुख मा |
तोरो कृपा लक रहू सदा सुख मा ||
सदा तोरो गुण गावनं कि शब्दधारा सोड मोरो मुख मा ||६||

देवराज भुरकन पारधी 
मुळगाव - वडद, हालमुक्काम (नागपूर )

 विठ्ठल - रूखमाई
    
                 
" पुंडलिक ला वरदे हरी विठ्ठल ज्ञानदेव तुकाराम महाराज की जय " !!
 संत को माय -बाष पंढरपूर
बाप विठ्ठल -माय रूखमाबाई!
एक इटपर उभा विठ्ठल-रूखमाबाई,!!
खरी भक्त आय पूंडलिक साठी !!
  

एसी पंढरी -पंढरी विठ्ठूराय नगरी!
भोवताल विवरको मध्य पंढरीको हुडा!!
गस्त फिर चौकन, ताड मृदंग को धनी!
एसो स्थळ नाहाय  तुकयाला विठ्ठल भेटे!!

तुळसी माळ से गळोमा शोभसे!
मस्तक पर चंदन को टिका!!
पिवळो पितांबरल का आसमान सजिसे!

विठ्ठला तुरोबिन नाहाय आधार!
नवमहीना ठेहीस गभाॅमा!!
कागदलका लिहीस सस्त लिहीस चुकेव मोरो करार!
सिताराम गुन्हेगार , श्रमा करोनीया  अपराधी कोन करी भवपार!! 


       सौ :ओमलता  के पटले

असो सुंदर माहेर से पंढरपूर!
लगसे आषाठी  एकादसी ला मेला!!
भक्त दशॅनला घाई!
संगमा रवसेती  विठ्ठल -रूखमामाई!! 
चंद्भाग को तिरी..

 विठ्ठल रुकमाई

बाप मोरो पांडुरंग
माय मोरी रखुमाई
नव महिना नव दिस
उदरमा ठेईस बाई

स्पर्श होतो वोको पयलो
शिकवन होती पयलीच
दुःख वोका कसी बिसरु
टोरी वोकी मी पयलीच

उपकार सेती मायका
बाप की भेटी छत्रछाया
ऋणी रहु जनमभर
भेटी मोला संस्कारमाया

कल्पतरू वानी माय
वटवृक्ष जसी सावली
धन्य भयेव मोरो जीवन
असा मोरा विठु माऊली

माय मोला अदीक
लहान होन देना वो
तोरो सेवलका मोरा
डोरा पोसन देना वो

बाबुजी मोला अदिक
लहान होन देव ना
आठवणीको बालपण मा
खांदापर खेलन देव ना

वर्षा पटले रहांगडाले
गोंदिया


विठ्ठल माऊली
           
            

 विठ्ठला का अशो गुन्हा भ्यव
मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव||

  नाम देव संत भयव् मोटो
आम्हला आपलो चरण मा
जागा दे विठ्ठला पंढरीनाथा!
विठ्ठला का अशो गुन्हा भयव्
मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव||

येणं शरीर को धडधड नारो श्वास
काह जाय रही से देवा! विठ्ठला
 पंढरीनाथा|
विठ्ठला का असो गुन्हा भयव्
 मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव||

पूर्ण जग पर तोरो च ताबा
मोला पाहिजे मोरो देश मुक्कत
 कोरोना विठ्ठला पंढरीनाथा| 
  विठ्ठला का असो गुन्हा भयव्
मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव||

 केतो रोकु आपलो आपला
सब जन सेती बंद आप - आपलो
घर मा आवन दे आंग धोवन चंद्र
 भागा विठ्ठला पंढरीनाथा|
 विठ्ठला का असो गुन्हा भयव
मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव||

सब को मन मा से पंढरी
कर दे माफ सब की गल्ती
विनती से सब की विठ्ठला
 पंढरीनाथा|
विठ्ठल का असो गुन्हा भयव्
मोरो महाराष्ट्र कोरोना मा डूबेव

चंद्रकुमार शरणागत
Hero Moto corp Gurgaon
        हीरो होंडा


विठोबा रुखमाई

विठोबा रुखमाई
जय हरी विठोबा रुखमाई
चंद्रभागा को तीरी
उभी से मोरी आई

भक्त पुंडलिक
धरे माय बाप चरण
जनाबाई संग
विठू दरसे दरण

भक्त वत्सल मोरो
विठोबा रुखमाई
तुकोबा गाथा
पोवसेती इंद्राई

माय बाप मोरा
विठोबा रुखमाई
व्यस्या भई संत
कान्होपात्रा बाई

भवसागर पार करे
विठोबा रुखमाई
दिन दुबळा की
मोरी पंढरपूर की माई

माहेर पंढरपूर
विठोबा रुखमाई
दुःख दर्द हर
मोरी कल्पतरु आई

शेषराव येळेकर


विठ्ठल रुकमाई


पंढरपुर विठ्ठल् रुखमाई को घर।
वारकरी को माहेरघर।
भक्त पुंडलिक ला देइस दर्शन।
कृपा कर आपली मोरोपर।

पैदल चलकर आवसेत वारकरी।
देव् मोरो विठ्ठल माउली।
पंढरपूर स्थान प्रसिध्द भयिसे।
पंढरी की सूरत सावली।

कंबर पर हात उभो ईट पर।
रुक्मिणी को साथ देवा।
वारकरी को तिर्थस्थान् पंढरपूर।
करू मी भेट लगसे हेवा।

पांडुरंग ,कृष्ण तुच श्रीहरी।
भक्त् पुंडलिक कि तोला बाट।
अठ्ठाविस् युग भया ईट परी।
पिवळो पितांबर झळक ललाट।

नित्य चार बजे होसे आरती।
हरिदास रचित"अनुपम नगर पंढरपुर।
नैवैद्य चढसि तोला रोज़।
प्रसाद मा लोनी,गडीसाखर।

स्वप्नाली दुर्गेश ठाकरे


विठोबा रुक्मनी
     (अष्टाक्षरी काव्य)

देख  कृष्णको  गोदमा
राधा  बसीसे   शानमा |
तब  गुस्सामा  रुक्मनी
गयी   दिंडीर    बनमा ||१||

कृष्ण   वला  मनावन
जासे  गोपको  भेषमा |
तब   चिळशान  सांग
जान   वापस   देशमा ||२||

कृष्ण गयो  वापसीमा
भक्त   पुंडलिक   घर |
वहां  वु   मायबापकी
मनसोक्त   सेवा   कर ||३||

तब  पासुन  श्रीकृष्ण
उभो    वको   ईटपर |
बाट   देख   भक्तकी
हात   ठेय    कटीपर ||४||

उभो    ईटपर    मुन
नाव  पड़ेव   विठोबा |
पंढरीमा    कायमको
बस गयो वु कान्होबा ||५||

मुन  विठोबा  जवळ
नही रव्ह वा रुक्मनी |
संग रव्हन  कृष्णको
राधा याच राही बनी ||६||

रुक्मनीको  से  मंदिर
दुर    दिंडीर    बनमा |
बस आषाढी कार्तिकी
मुर्ती   आवसे  संगमा ||७||


   इंजि. गोवर्धन बिसेन, गोंदिया
          मो. ९४२२८३२९४१
            दि. ९ मई २०२१

विठोबा रुकमाई
प्रकार अभंग
ज्ञानकी गंगा

विठोबा रुखमाई,पंढरपुरमा
भक्तक काज मा,धावसेती।।

पुंडलिक कर, सेवा माय बाप
पांडुरंग उभो, विटपर।।

संतकी महिमा,संत जानसेती
सुखी रव्हसेती,जीवनमा।।

रुखमा अर्धांगी ,विठ्ठल माऊली
कृपा की सावुली,शोभतसे।।

ज्ञानदेव तुका,गर्जसे पंढरी
कीर्तन गजरी,नामजप।।

ज्ञानरुपी गंगा, चंद्रभागा तिर
प्रेम को सु निर ,बहतसे।।

कार्तिक वारीला, भक्त महापुर
नामको गजर, पांडुरंग।।

तुरसी की माला,बंधन भक्ती को
प्रतीक शक्ती को,गरोहार।।

नवविधा भक्ती ,जीवन उद्धार
विठ्ठल आधार, नामजप।।

विठोबाकी कृपा, जेकपर होये
 जीवनमा होये, समाधानी।‌


वाय सी चौधरी
गोंदिया

कृष्ण अना गोपी

मी बी राधा बन जाऊ बंसी बजय्या, रास रचय्या गोकुलको कन्हैया लाडको नटखट नंदलाल देखो माखनचोर नाव से यको!!१!! मधुर तोरो बंसीकी तान भू...